ជំងឺ 우울증មិនមែនគ្រាន់តែជាអាការៈខ្សោយផ្លូវចិត្តទេ ប៉ុន្តែជាអាការៈជំងឺផ្លូវរាងកាយមួយ។ ដូច្នេះ មនុស្សដែលមិនជំងឺមិនអាចមានអារម្មណ៍ដូចដែលអ្នកជំងឺមានបានរហូតដល់រយៈភាគរយពេញលេញ។ ជាពិសេសបើមនុស្សជិតខាងជាអ្នកជំងឺជំងឺ 우울증 យើងត្រូវថែទាំពួកគេយ៉ាងដូចម្តេចដើម្បីយល់ពួកគេបានច្រើនបំផុត។ នេះគឺជាគន្លឹះណែនាំអំពីអ្វីដែលគួរធ្វើ និងអ្វីដែលមិនគួរធ្វើ។

អ្វីដែលគួរធ្វើ

និយាយជាមួយ និងបង្ហាញឲ្យអ្នកជំងឺឃើញពីគុណសម្បត្តិរបស់ខ្លួនជានិច្ច ព្រោះចំណុចសំខាន់នៃការព្យាបាលជំងឺ 우울증 មិនត្រឹមតែប្រើថ្នាំទេ ប៉ុន្តែអ្នកជំងឺត្រូវឃើញតម្លៃក្នុងខ្លួនខ្លួន ដែលនឹងធ្វើឲ្យចង់រស់នៅ និងមានកម្លាំងប្រយុទ្ធបន្ត។
អញ្ជើញអ្នកជំងឺឲ្យឈរឡើងធ្វើសកម្មភាពដែលចល័តរាងកាយ មិនថាជាកីឡាខ្សោយៗ លេងហ្គេម ធ្វើសិប្បកម្ម ក៏ដោយ មិនត្រឹមតែបន្ថយឱកាសគិតរអាក់រអួល និងគិតអាក្រក់ទេ ការចល័តរាងកាយក៏ជួយបញ្ចេញសារធាតុសុខសាន្តដូចជា អេនដូរហ្វីន ដែលមានប្រសិទ្ធភាពស្រដៀងនឹងការប្រើថ្នាំផងដែរ។
ស្តាប់ដោយចិត្តស្មោះ និងទំនុកចិត្តដោយមិនបង្ខំ បង្ខំឲ្យនិយាយ ឬសម្រេចចិត្តជំនួស ព្រោះអ្នកជំងឺជំងឺ 우울증 ជាញឹកញាប់មានគំនិតថាខ្លួនគឺជាការរំខាន ឬជាបន្ទុកដល់អ្នកដទៃ។ ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យអ្នកជំងឺនិយាយបញ្ចេញអារម្មណ៍ ត្រូវឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមាននរណាម្នាក់ចង់ស្តាប់ និងមិនបង្ខំ ឬ phnសម្រេចចិត្តលើពួកគេ។ បង្កើតទំនុកចិត្ត និងបរិយាកាសស្រួលសម្រាប់អ្នកជំងឺឲ្យអាចបញ្ចេញអ្វីដែលចង់និយាយបានពេញលេញ ព្រោះពេលខ្លះពួកគេអាចមានគំនិតចង់ធ្វើអោយខ្លួនឯងរបួស ឬចង់ស្លាប់។ ប្រសិនបើមនុស្សជិតខាងមានឱកាសស្តាប់ នឹងអាចការពារប្រឆាំងហេតុការណ៍អាក្រក់ដែលអាចកើតឡើងបានទាន់ពេលវេលា។

អ្វីដែលមិនគួរធ្វើ

កុំបដិសេធ អ្នកជំងឺឲ្យទៅវត្តស្តាប់ធម៌ ឬធ្វើចិត្តឲ្យស្ងប់ស្ងាត់ ដោយមិននៅជិតពួកគេ ព្រោះអ្នកជំងឺនឹងមានអារម្មណ៍ភ្លាមៗថាគ្មានកន្លែងពឹងផ្អែក ឬមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគឺជាការរំខាន ហើយបើបំបែកចម្ងាយ នឹងបណ្តាលឲ្យមានគំនិតមិនចង់រស់នៅ។
កុំធ្វើមិនស្តាប់ ឬមិនចង់និយាយពេលអ្នកជំងឺនិយាយអំពីការចង់ស្លាប់ មនុស្សជាច្រើនគិតថាការលើកឡើង ឬនិយាយអំពីការសម្លាប់ខ្លួនជាមួយអ្នកជំងឺជំងឺ 우울증 អាចជាប្រភពឲ្យអ្នកជំងឺចង់ធ្វើ ឬជួយបង្ហាញផ្លូវ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងការពិត ប្រសិនបើអ្នកជំងឺលើកឡើងពីការចង់ស្លាប់ ហើយមនុស្សជិតខាងបង្ហាញទំនុកចិត្តប្រឆាំង ឬធ្វើមិនចាប់អារម្មណ៍ ដើម្បីឲ្យអ្នកជំងឺបញ្ឈប់គិត ឬមានពាក្យថា “កុំគិតច្រើន” “កុំគិតរឿងអាក្រក់” នោះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺមានអារម្មណ៍អាក្រក់ជាងមុនថាយើងមិនស្តាប់អ្វីដែលពួកគេចាប់អារម្មណ៍ មានការសោកស្តាយ និងមិនដែលយល់ពួកគេពិតប្រាកដ។
កុំបង្ខំ និងលើកទឹកចិត្តយ៉ាងរហ័ស ប្រសិនបើអ្នកជំងឺនៅមិនសូវប្រសើរឡើយ មិនត្រូវនិយាយ ឬធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថា “ពេលណានឹងជាសះស្បើយ” ឬ “ជាសះស្បើយរួចហើយ” ព្រោះអ្នកជំងឺនឹងមានអារម្មណ៍តានតឹង និងអស់សង្ឃឹមថាខ្លួនគឺជាការរំខាន ឬជាបន្ទុក។ ហើយបើសិនជាអាការៈកំពុងប្រសើរឡើង ការតានតឹងទាំងនេះនឹងធ្វើឲ្យចិត្តកាន់តែអាក្រក់ និងអាចធ្ងន់ធ្ងរជាងមុន។

ការណែនាំ: គួរទៅជិត និងប្រាប់ថា សូមរីករាយជួយ និងស្តាប់យ៉ាងចិត្តស្មោះ យល់ដឹង និងរួមដំណើរទៅជួបគ្រូពេទ្យផ្លូវចិត្ត និងជាមិត្តជានិច្ចនៅថ្ងៃពិនិត្យតាមកំណត់។ ប្រសិនបើអ្នកដែលមានសភាព 우울증 និយាយថាមិនចង់រស់នៅ ឬចង់ធ្វើអោយខ្លួនឯងរបួស កុំទុកឲ្យគេនៅលីវឯង។

ត្រូវធ្វើដូចម្តេចពេលមានមនុស្សជិតខាងជំងឺ “ជំងឺ 우울증”