Hearing loss in children

ដោយសារតែទារកឬកុមារតូចមិនអាចប្រាប់យើងបានថា គាត់មានការស្តាប់ធម្មតាឬអត់ ប៉ុន្តែឪពុកម្តាយអាចសង្កេត &#8216;ការស្តាប់របស់កូនថាមានបញ្ហាឬអត់&#8217; ពីការហៅឈ្មោះកូនហើយកូនមិនបង្វិលមក កូនមិនមានប្រតិកម្មសមរម្យ ឬកុមារដល់វ័យដែលគួរតែអាចនិយាយពាក្យបានហើយ ប៉ុន្តែមិននិយាយ ដែលអាចកើតឡើងពី កុមារមានបញ្ហាការស្តាប់ ដែលបើទុកឲ្យដូចនេះ នឹងធ្វើឲ្យកុមារបាត់បង់ឱកាសក្នុងការអភិវឌ្ឍផ្នែកភាសានិងការនិយាយ រហូតដល់បាត់បង់ការស្តាប់ទាំងស្រុង។ ទន្ទឹមនឹងនេះ មានស្ថិតិដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ថា&#8230;
&nbsp;
<ol>
<li>នៅសហរដ្ឋអាមេរិក មានអត្រាបាត់បង់ការស្តាប់នៅកុមារថ្មីកើត 1-5 នាក់ក្នុងចំណោមកុមារមួយពាន់នាក់ ដែលមានបញ្ហាការស្តាប់តាំងពីកំណើត ហើយកុមារថ្មីកើតដល់ 6 ខែដែលស្ថិតក្នុងក្រុមហានិភ័យ ត្រូវបានព្យាបាលនៅ ICU មានអត្រា 1:50 នាក់ ដែលមានហានិភ័យបញ្ហាការស្តាប់</li>
<li>នៅប្រទេសថៃ មានអត្រាបាត់បង់ការស្តាប់នៅទារកថ្មីកើតនៅមន្ទីរពេទ្យរាមាធិបតី សរុប 1.7 ក្នុងចំណោម 1,000 នាក់</li>
<li>ស្ថានភាពឆ្លងរោគក្នុងសុវត្ថិភាពត្រចៀក ដែលជារឿងដែលឃើញជាញឹកញាប់នៅកុមរដល់អាយុ 11 ឆ្នាំ មានការបាត់បង់ការស្តាប់ជិត 100%</li>
<li>កុមារដែលមានបញ្ហាការស្តាប់ដែលបានវាយតម្លៃនិងព្យាបាលមុនអាយុ 6 ខែ នឹងមានការអភិវឌ្ឍផ្នែកភាសាល្អជាងកុមារដែលបានវាយតម្លៃយឺត</li>
</ol>
&nbsp;
<h2>បញ្ហាការស្តាប់ប៉ះពាល់ដល់កុមារយ៉ាងដូចម្តេច? 
</h2>
ការស្តាប់គឺជាផ្នែកសំខាន់នៃការនិយាយ អ្នកដែលមានបញ្ហាការស្តាប់អាចមានរោគសញ្ញាអូសត្រចៀក ឬស្តាប់មិនច្បាស់ (ស្តាប់មិនច្បាស់ឬមិនយល់) ស្តាប់មិនបាន (មិនស្តាប់ឮសំឡេងទេ) នៅកុមារតូច ប្រសិនបើមានបញ្ហាការស្តាប់ នឹងធ្វើឲ្យមានការអភិវឌ្ឍភាសានិយាយយឺត មិនសមស្របនឹងអាយុ មានផលប៉ះពាល់ដល់សមត្ថភាពរៀន ចងចាំ អាកប្បកិរិយា និងអភិវឌ្ឍន៍ផ្នែកអារម្មណ៍និងសង្គមនៅអនាគត
&nbsp;
<h2>ការត្រួតពិនិត្យការស្តាប់ 
</h2>
បច្ចុប្បន្នបច្ចេកវិទ្យាបានរីកចម្រើនយ៉ាងច្រើន ធ្វើឲ្យអាចត្រួតពិនិត្យការស្តាប់នៅកុមារថ្មីកើតបានយ៉ាងរហ័ស សុវត្ថិភាព និងលទ្ធផលត្រួតពិនិត្យគួរឱ្យទុកចិត្តបាន។ ដូច្នេះមានការត្រួតពិនិត្យការស្តាប់នៅទារកថ្មីកើតយ៉ាងទូលំទូលាយ ដើម្បីជួយព្យាបាលចាប់ពីដំណាក់កាលដំបូង។ ឧបករណ៍ដែលពេញនិយមប្រើមានដូចជា
<ul>
<li>Otoacoustic Emissions (OAEs) គឺ ការត្រួតពិនិត្យសំឡេងបញ្ចាំងពីកោសិកាសក់នៅត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុង ជាការត្រួតពិនិត្យមុខងារនៃសរសៃប្រសាទទទួលសំឡេងនៅត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុង។ ការត្រួតពិនិត្យធ្វើដោយបញ្ចូលសំឡេងចូលក្នុងត្រចៀកពេលកុមារស្ងប់ស្ងាត់ ហើយវាស់សំឡេងដែលកើតឡើងពីមុខងារត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុង។ ឧបករណ៍នឹងកត់ត្រាប្រតិកម្មដោយស្វ័យប្រវត្តិ។ ការត្រួតពិនិត្យធ្វើបានងាយ សំរាប់ពេលតិច មិនឈឺចាប់ អាចដឹងលទ្ធផលភ្លាមៗ ហើយលទ្ធផលមានការជឿទុកចិត្តលើស 95%</li>
<li>បើលទ្ធផលបង្ហាញតម្លៃ “ជាប់” (PASS) បង្ហាញថាមុខងារត្រចៀកផ្នែកមធ្យម និងសរសៃប្រសាទទទួលសំឡេងនៅត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុងធម្មតា</li>
<li>បើលទ្ធផលបង្ហាញតម្លៃ “បញ្ជូនបន្តសម្រាប់ត្រួតពិនិត្យម្តងទៀត” (REFER) បង្ហាញថា អាចមានស្ថានភាពដែលកុមារមានអ្វីមួយរាំងខ្ទប់នៅក្នុងត្រចៀក ដូចជា ស្រ្តីមាត់ទឹក សារធាតុទឹកស្អាត សំលី ដែលរាំងខ្ទប់ការត្រួតពិនិត្យសំឡេងបញ្ចាំងពីត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុង ឬកើតពីមុខងារត្រចៀកផ្នែកមធ្យម ឬត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុងមិនធម្មតា។ ប្រសិនបើឃើញបែបនេះ នឹងត្រូវត្រួតពិនិត្យម្តងទៀតដើម្បីបញ្ជាក់លទ្ធផល។ ប្រសិនបើត្រួតពិនិត្យម្តងទី 2 និងទី 3 នៅតែ (REFER) នឹងត្រូវធ្វើការត្រួតពិនិត្យវិធីផ្សេងទៀតបន្ថែមសម្រាប់វាយតម្លៃបន្តទៅមុខ</li>
</ul>
&nbsp;
លទ្ធផលការត្រួតពិនិត្យការស្តាប់ដែលបង្ហាញថា “PASS” នៅត្រចៀកទាំងពីរជាបង្ហាញពីស្ថានភាពមុខងារត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុងធម្មតានៅពេលនោះ ប៉ុន្តែកុមារអាចមានបញ្ហាការស្តាប់ដែលកើតឡើងក្រោយពីមូលហេតុផ្សេងៗ ដូចជា ការឆ្លងរោគហ្ស៊ីក ការឆ្លងរោគតុក្កតា ការឆ្លងរោគសួតសរសៃខួរក្បាល ការទទួលថ្នាំដែលមានពុលចំពោះត្រចៀក ការស្តាប់សំឡេងរំខាន ការរលាកត្រចៀកផ្នែកមធ្យម ការខូចខាតសរសៃត្រចៀកពីមេរោគបង្កើតជាអាការៈក្រោយជាដើម
<ul>
<li>Auditory Brainstem Response (ABR) (ការត្រួតពិនិត្យការស្តាប់នៅកម្រិតខួរក្បាល) ជាការត្រួតពិនិត្យសម្រាប់វាយតម្លៃបញ្ហាការស្តាប់នៅកុមារតូច ធ្វើដោយដាក់ឧបករណ៍ទទួលសញ្ញា (Electrode) ដើម្បីវាស់រលកអគ្គិសនីដែលកើតឡើងនៅប្រព័ន្ធប្រសាទត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុងជ្រៅៗ ពេលបញ្ចូលសំឡេងត្រួតពិនិត្យក្នុងត្រចៀក។ កុមារត្រូវតែដេកស្ងប់ស្ងាត់។ ការត្រួតពិនិត្យប្រហែលពាក់កណ្តាលម៉ោង។ លទ្ធផលមានភាពត្រឹមត្រូវលើស 98%</li>
</ul>
&nbsp;
<h2>ពេលណាដែលគួរនាំកូនទៅត្រួតពិនិត្យការស្តាប់? 
</h2>
ឪពុកម្តាយគួរនាំកុមារទៅជួបគ្រូពេទ្យជំនាញផ្នែកត្រចៀក ក្រពះ និងច្រមុះភ្លាមៗពេលសង្ស័យថាកុមារមានបញ្ហាការស្តាប់ ឬមានការអភិវឌ្ឍភាសាយឺតជាងកុមារដូចវ័យ ឬមានហានិភ័យចំពោះបញ្ហាការស្តាប់ដូចខាងក្រោម
<ul>
<li>មានប្រវត្តិគ្រួសារឬសាច់ញាតិដែលមានកុមារស្តាប់មិនបាន ឬជាអ្នកមិនអាចនិយាយបានតាំងពីកំណើត</li>
<li>កុមារមានបញ្ហារូបរាងមុខ មុខត្រចៀក និងបំពង់ត្រចៀកខុសប្លែក</li>
<li>ម្តាយមានប្រវត្តិឆ្លងរោគហ្ស៊ីក អេរីស៊ីប៊ីល ស៊ីហ្វីលីស ឬជំងឺក្រហមពេលមានផ្ទៃពោះ</li>
<li>ម្តាយផឹកស្រា បារី ឬប្រើសារធាតុញៀន ឬសារធាតុអ៊ុយស៊ីតពេលមានផ្ទៃពោះ</li>
<li>កុមារមានស្ថានភាពជំងឺ ឬត្រូវបានព្យាបាលនៅផ្នែក ICU ទារកថ្មីកើតលើស 48 ម៉ោង</li>
<li>កុមារមានប្រវត្តិជំងឺសំខាន់ចាប់ពីកំណើតដល់អាយុ 28 ថ្ងៃ ដូចជា ស្បែកលឿងដែលត្រូវបានប្តូរឈាម ឬមានបញ្ហាសួតដែលត្រូវបានដាក់ម៉ាសស្រូបដង្ហើម</li>
<li>កុមារមានប្រវត្តិរងគ្រោះថ្នាក់ក្បាល</li>
<li>កុមារមានប្រវត្តិឆ្លងរោគដែលអាចបណ្តាលឲ្យស្តាប់មិនបាន ដូចជា ហ្ស៊ីក តុក្កតា សួតសរសៃខួរក្បាល និងជំងឺខួរក្បាលផ្សេងៗ</li>
<li>កុមារមានប្រវត្តិជំងឺរលាកត្រចៀកផ្នែកមធ្យមជាប្រចាំ ឬមានទឹកនៅត្រចៀកផ្នែកមធ្យមជាប់គ្នាយ៉ាងហោចណាស់ 3 ខែ</li>
<li>កុមារតិចជាង 6 ខែ មិនភ្ញាក់ភ្លឺពេលមានសំឡេងខ្លាំង មិនបង្វិលទៅសំឡេង មិនឈប់យំពេលមានសំឡេងលាបសំលេង មិនលេងទឹកមាត់ ឬមិនបញ្ចេញសំឡេងអ៊ូអា</li>
<li>កុមារអាយុចន្លោះ 6 ខែដល់ 1 ឆ្នាំ ប៉ុន្តែមិនឆ្លើយតបសំឡេង មិនហៅឈ្មោះ មិនយល់ពាក្យងាយៗ</li>
<li>កុមារអាយុចន្លោះ 1-2 ឆ្នាំ ប៉ុន្តែមិនអាចនិយាយពាក្យមានអត្ថន័យ ឬនិយាយតិចជាង 20 ពាក្យ មិនឆ្លើយតបសំឡេង</li>
</ul>

ហៅឈ្មោះកូនហើយកូនមិនបង្វិលមកទេ មិនមានប្រតិកម្មសមរម្យ ឬករណីដែលកុមារបានដល់អាយុដែលគួរតែអាចនិយាយពាក្យបានហើយ ប៉ុន្តែមិននិយាយ។ បញ្ហានេះអាចកើតឡើងពីការដែលកុមារមានកង្វះខាតក្នុងការស្តាប់ ដែលបើទុកឲ្យមានសភាពនេះនឹងធ្វើឲ្យខាតឱកាសក្នុងការអភិវឌ្ឍភាសានិងការនិយាយ ឬបាត់បង់ការស្តាប់។

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ

ការត្រួតពិនិត្យការស្តាប់នៅកុមារកំណើតថ្មី និងកុមារតូច

Tel

Email

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ