ยังไม่ใช่วัยทอง แต่ทำไมน้องสาว (ช่องคลอด) แห้งได้นะ

<p>ការយល់ដឹងដើមពេលនិយាយអំពីបញ្ហាឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត យើងភាគច្រើនគិតទៅលើការស្ងួតដោយសារខ្វះហរមូននៅស្ត្រីវ័យបញ្ចប់រដូវស្រ្តី ឬវ័យបញ្ចប់រដូវស្រ្តី ប៉ុន្តែនៅបច្ចុប្បន្នមានការស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្រ្តបានរកឃើញថា ស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទ និងមាត់ឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត ឬហៅថា Vulvovaginal atrophy (VVA) គឺមានកើតឡើងជាញឹកញាប់ជាងនេះ ប៉ុន្តែភាគច្រើនមិនត្រូវបានរាយការណ៍។ មូលហេតុសំខាន់បណ្តាលមកពីកម្រិតហរមូនអេស្ត្រូហ្សែននៅកោសិកាឆ្អឹងផ្លូវភេទធ្លាក់ចុះ ហើយបានរកឃើញថា អាចកើតមានជាមួយស្ត្រីគ្រប់វ័យមួយក្នុងជីវិតពេលខ្វះអេស្ត្រូហ្សែន។ ភាគរយ ៥០ រកឃើញនៅស្ត្រីវ័យបញ្ចប់រដូវស្រ្តី។</p>
<p>&nbsp;</p>
<h2><span style="color: #00826a;">អាការៈនៃស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួតមានអ្វីខ្លះ?</span></h2>
<ul>
<li>មានអារម្មណ៍ក្តៅៗ ឈឺស្ងួត ឈឺចាប់នៅក្នុងឆ្អឹងផ្លូវភេទ</li>
<li>ខ្វះទឹកជ្រលក់ និងឈឺពេលមានសកម្មភាពផ្លូវភេទ មានឈាមចេញបន្ទាប់ពីមានសកម្មភាពផ្លូវភេទ</li>
<li>បន្ទោរញឹកញាប់ មានអារម្មណ៍ក្តៅៗ ឈឺពេលបន្ទោរ បន្ទោរចេញដោយមិនចង់បាន មិនអាចទប់បន្ទោរបាន</li>
<li>ឆ្អឹងផ្លូវភេទឆ្លងរោគ ជាត្រង់ច្រើន ជាត្រង់ឡើង-ចុះ និងពិបាកជាសះស្បើយ ដោយសារនៅវ័យមានកូន ស្ត្រីមានហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនធម្មតា ឆ្អឹងផ្លូវភេទនឹងមានស្បែកសើម កម្រ និងមានរលក។ ពេលចូលវ័យចាស់ វានឹងខ្វះហរមូនអេស្ត្រូហ្សែន ធ្វើឲ្យជញ្ជាំងស្តើង ការបត់បែនកាត់បន្ថយ ការប្រសូត្រឈាមទៅតំបន់ឆ្អឹងផ្លូវភេទកាត់បន្ថយ ការចេញទឹកជ្រលក់កាត់បន្ថយ ស្ថានភាពអាស៊ីតកាត់បន្ថយ ក្លាយជាស្ថានភាពអាល់កាលីខ្ពស់ ដោយសារខ្វះហរមូនអេស្ត្រូហ្សែន រួមជាមួយកោសិកានៅជញ្ជាំងឆ្អឹងផ្លូវភេទដែលរលាក ធ្វើឲ្យឆ្អឹងផ្លូវភេទមានសភាពអាល់កាលីខ្ពស់ ដែលជាស្ថានភាពដែលបាក់តេរីល្អ lactobacilli ដែលការពារឆ្អឹងផ្លូវភេទមិនអាចរស់នៅបាន។ នេះធ្វើឲ្យមានការលូតលាស់បាក់តេរីបង្ករោគផ្សេងៗ ធ្វើឲ្យឆ្អឹងផ្លូវភេទឆ្លងរោគបានងាយ និងញឹកញាប់។</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
<h2><span style="color: #00826a;">អ្វីដែលអាចមើលឃើញបានច្បាស់ពេលពិនិត្យរាងកាយ ឬពិនិត្យខាងក្នុង</span></h2>
<p>ពេលអ្នកជំងឺមកពិនិត្យរាងកាយ ឬពិនិត្យខាងក្នុង យើងនឹងឃើញអាការៈដូចខាងក្រោម</p>
<ul>
<li>ឆ្អឹងផ្លូវភេទមានពណ៌ស្រអាប់ ស្ងួត អាចឃើញចំណុចឈាម រលកឆ្អឹងផ្លូវភេទបាត់បង់ មាត់មេត្រីអាចស្របជាប់ទៅនឹងឆ្អឹងផ្លូវភេទ</li>
<li>បើចង់វិនិច្ឆ័យឲ្យច្បាស់ អាចពិនិត្យស្ថានភាពអាស៊ីត-អាល់កាលី នឹងឃើញសភាពអាល់កាលី ដោយតម្លៃ pH ធំជាង ឬស្មើ ៤.៦</li>
<li>ពេលពិនិត្យបន្ទោរ ភាគច្រើនឃើញមានកោសិកាឈាមក្រហមចំរុះ (នៅស្ត្រីវ័យបញ្ចប់រដូវស្រ្តី ពេលពិនិត្យសុខភាពប្រចាំឆ្នាំ លទ្ធផលបន្ទោរមានកោសិកាឈាមក្រហមចំរុះ ប្រសិនបើបានពិនិត្យវិនិច្ឆ័យបំបែកជំងឺផ្លូវបន្ទោរហើយ ភាគច្រើនគឺមកពីស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត)</li>
<li style="list-style-type: none;"></li>
</ul>
<h2><span style="color: #00826a;">មូលហេតុនៃស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត</span></h2>
<ul>
<li>កម្រិតហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនក្នុងរាងកាយដែលធ្លាក់ចុះតាមវ័យ ដែលនៅវ័យមុនបញ្ចប់រដូវស្រ្តី កម្រិតហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនស្ថិតនៅចន្លោះ ១០-៨០០ pg/ml បរិមាណខុសគ្នាតាមដំណាក់កាលរដូវស្រ្តី ប៉ុន្តេលើកដល់វ័យបញ្ចប់រដូវស្រ្តី កម្រិតហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនភាគច្រើនតិចជាង ៣០ pg/ml ហើយប្រភពអេស្ត្រូហ្សែននឹងមកពីអេស្ត្រូហ្សែនប្រភេទ E1 ជាង ដែលត្រូវបានបម្លែងមកពីផ្នែកខ្លាញ់ដែលស្តុកនៅដៃ កែងជើង និងពោះ ឬពោះមុខ</li>
<li>កម្រិតហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនធ្លាក់ចុះដោយសារប៉ះពាល់ពីថ្នាំ រួមមាន
<ul>
<li>ការប្រើថ្នាំគីមីសម្រាប់ព្យាបាលមហារីក នៅខ្លះបណ្តាលឲ្យស៊ុតពោះបរាជ័យក្នុងការប្រតិបត្តិការនាំឲ្យខ្វះហរមូនអេស្ត្រូហ្សែន ហើយមានបញ្ហាឆ្អឹងផ្លូវភេទ និងមាត់ឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួតបន្ទាប់។ មានការប្រមូលទិន្នន័យឃើញបញ្ហានេះនៅអ្នកជំងឺមហារីកដោះស្ត្រីដែលបានទទួលថ្នាំគីមីប្រហែល ២៣-៦១ ភាគរយ។</li>
<li>ការប្រើថ្នាំដែលមានមេកានិចប្រឆាំងហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺខ្លះៗ ដូចជា ស្បែកមេត្រីរីកលូតលាស់ខុសទីតាំង សំបកស្ករត្រង់ស៊ុតពោះ (ស្បែកមេត្រីរីកលូតលាស់ខុសទីតាំងដែលកើតនៅស៊ុតពោះ) ការចាក់ថ្នាំដើម្បីកាត់បន្ថយទំហំកោសិកាមេត្រីមុនការវះកាត់ ដែលអាចបង្ករបញ្ហាឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួតបន្ទាប់បាន។</li>
</ul>
</li>
</ul>
<ul>
<li style="list-style-type: none;"></li>
</ul>
<h2><span style="color: #00826a;">ការវិនិច្ឆ័យបំបែកជំងឺផ្សេងទៀតនៅឆ្អឹងផ្លូវភេទ ពីស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត</span></h2>
<p>ការវិនិច្ឆ័យបំបែកជំងឺផ្សេងទៀតក្រៅពីស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត ត្រូវបានពិចារណានៅមុនពេលផ្តល់ការព្យាបាល ព្រោះការព្យាបាលខុសគ្នា</p>
<ul>
<li>ស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទឆ្លងរោគដោយបាក់តេរី ប្រូតូសូអា ឬរុក្ខជាតិឆ្លងរោគ ដែលអាចមានអាការៈឈឺចាប់ ក្រអូប បន្ទោរឈឺរួមជាមួយ ក្រៅពីមានត្រង់ចេញ</li>
<li>ការរអាក់រអួលឆ្អឹងផ្លូវភេទដោយសារតែអាការៈរំលោភពីសាប៊ូសំអាតតំបន់ឯកជន ឬខោក្នុងដែលពាក់ ឬផ្ទាំងបន្ទន់</li>
<li>រោគស្បែកនៅតំបន់មាត់ឆ្អឹងផ្លូវភេទ និងឆ្អឹងផ្លូវភេទ</li>
<li>ដំណាក់កាលមុនមហារីក ឬមហារីកឆ្អឹងផ្លូវភេទ មាត់ឆ្អឹងផ្លូវភេទ ដែលអាចមានអាការៈស្ងួត ក្រអូប រអាក់រអួលយូរបាន។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើមានអាការៈ គួរតែពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតដើម្បីពិនិត្យរាងកាយ និងវិនិច្ឆ័យមុនជានិច្ច។</li>
<li style="list-style-type: none;"></li>
</ul>
<h2><span style="color: #00826a;">ការព្យាបាលឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត</span></h2>
<ul>
<li>ព្យាបាលដោយហរមូនអេស្ត្រូហ្សែន
<ul>
<li>ការទទួលទានថ្នាំហរមូនអេស្ត្រូហ្សែន សមស្របសម្រាប់ករណីព្យាបាលអាការៈវ័យចាស់ ដូចជា ក្តៅភ្លាមៗ ឈឺសាច់ដុំ លទ្ធផលគ្លីនិកក្នុងការគ្រប់គ្រងកម្រិតកូឡេស្តេរ៉ុលក្នុងឈាម និងការការពារជំងឺឆ្អឹងខ្សោយ (ក្នុងករណីមិនមានការហាមឃាត់ក្នុងការប្រើហរមូន) ប៉ុន្តែមានប្រសិទ្ធភាពបន្ថយអាការៈឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួតមិនពេញលេញ ភាគរយ ១០-២០ នៃអ្នកជំងឺនៅតែមានអាការៈឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត។</li>
<li>ការទទួលទានថ្នាំហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនក្នុងឆ្អឹងផ្លូវភេទ ដែលជាហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនកម្រិតតិច មានការស្រាវជ្រាវរបស់សមាគមវ័យចាស់នៃសហរដ្ឋអាមេរិក The North American Menopause Society (NAMS) ឆ្នាំ ២០០៧ រកឃើញថាមានប្រសិទ្ធភាពល្អក្នុងការព្យាបាលស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត មិនថាជាប្រភេទគ្រាប់ថ្នាំ គ្រីម ចិញ្ចៀន ឬបញ្ចូលក្នុងឆ្អឹងផ្លូវភេទ។ បច្ចុប្បន្ន ការប្រើហរមូនទោះបីជាកម្រិតទាប ក៏ប៉ុន្តែបញ្ចូលក្នុងឆ្អឹងផ្លូវភេទ ក៏មានការស្រាវជ្រាវឃើញថាធ្វើឲ្យកម្រិតហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនក្នុងឈាមកើនឡើងផងដែរ ដូច្នេះត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នពេលប្រើ ជាពិសេសនៅករណីដែលអាចមានការហាមឃាត់ក្នុងការប្រើហរមូន ដូច្នេះគួរពិគ្រោះវេជ្ជបណ្ឌិតជានិច្ច។ ទោះជាយ៉ាងណា នៅក្នុងវេជ្ជសាស្រ្ត ក៏មានការស្រាវជ្រាវបន្តក្នុងការស្វែងរកថ្នាំហរមូនអេស្ត្រូហ្សែនដែលមានប្រសិទ្ធភាពជាក់លាក់នៅឆ្អឹងផ្លូវភេទ ដោយមិនប៉ះពាល់ដល់អង្គភាពផ្សេងៗ។</li>
</ul>
</li>
<li>ព្យាបាលដោយការប្រើសារធាតុផ្តល់សំណើមដែលមិនមែនហរមូន ឬហៅថា moisturizer ដូចជាការប្រើ moisturizer សម្រាប់ស្បែកស្ងួតនៅរាងកាយ មានទាំងទ្រនាប់ទឹក ជែល ឬគ្រាប់បញ្ចូលក្នុងឆ្អឹងផ្លូវភេទ ដែលអាចប្រើបានយូរ មិនប៉ះពាល់ទៅរាងកាយទាំងមូល ព្រោះគ្មានហរមូន មានលក្ខណៈការពារស្បែកឆ្អឹងផ្លូវភេទឲ្យសើម ដោយបញ្ចូលក្នុងឆ្អឹងផ្លូវភេទរៀងរាល់ ២-៣ ថ្ងៃ។</li>
<li>ការប្រើជែលជ្រាលជ្រៅ សម្រាប់ករណីបញ្ហាសំខាន់នៅការឈឺចាប់ពេលមានសកម្មភាពផ្លូវភេទ អាចប្រើជែលជ្រាលជ្រៅពេលមានសកម្មភាព ដោយលាបនៅតំបន់ឆ្អឹងផ្លូវភេទ មាត់ឆ្អឹងផ្លូវភេទ ឬអង្គភាពភេទបុរសក៏បាន។</li>
<li>ការផ្តល់វីតាមីន និងអាហារបំប៉ន មិនទាន់មានការស្រាវជ្រាវបញ្ជាក់ច្បាស់អំពីការប្រើវីតាមីន E និងវីតាមីន D ថាមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការព្យាបាលស្ថានភាពឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត។</li>
<li>ការប្រើឡាស៊ែរ Fractional CO2 បច្ចុប្បន្នមានបច្ចេកវិទ្យាថ្មីក្នុងការប្រើឡាស៊ែរ សម្រាប់ការព្យាបាលស្តារឡើងវិញ ដោយម៉ាស៊ីនបញ្ចេញពន្លឺឡាស៊ែរ ៣៦០ អង្សា ដើម្បីលើកទឹកចិត្តកោសិកាហ្វីប្រូប្លាស្ត ជួយផលិត និងរៀបចំសរសៃកូឡាជែនបានល្អជាងមុន ធ្វើឲ្យកោសិកាឆ្អឹងផ្លូវភេទផលិតសារធាតុចេញជ្រាលជ្រៅបន្ថែម ធ្វើឲ្យមានសំណើមឡើងវិញ។ អាចធ្វើឡាស៊ែរ ដោយមិនឈឺ មិនចាំបាច់សំអាតសន្លាក់ និងប្រើពេលខ្លី បន្ទាប់ពីធ្វើអាចធ្វើសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃបានធម្មតា។</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
<p style="text-align: left;"><strong>បញ្ហាឆ្អឹងផ្លូវភេទ និងមាត់ឆ្អឹងផ្លូវភេទស្ងួត</strong> អាចស្តាប់ហាក់ដូចជាស្បែកស្ងួត ប៉ុន្តេលើកឡើងនៅតំបន់ឆ្អឹងផ្លូវភេទ នឹងប៉ះពាល់ទៅប្រព័ន្ធជាច្រើន ព្រោះជញ្ជាំងឆ្អឹងផ្លូវភេទគាំទ្រក្រពះបន្ទោរ និងបំពង់បន្ទោរផងដែរ ដូច្នេះធ្វើឲ្យមានអាការៈស្ងួត រអាក់រអួល ក្តៅភ្លាមៗ បន្ទោរឈឺ និងរួមបញ្ចូលសកម្មភាពជាមួយប្ដី។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើមានអាការៈ គួរមកពិគ្រោះវេជ្ជបណ្ឌិតដើម្បីពិនិត្យវិនិច្ឆ័យបំបែកជំងឺ និងផ្តល់ការព្យាបាលសមរម្យបន្តទៅ។</p>


មានអារម្មណ៍ក្តៅនៅក្នុងផ្លូវភេទ ផ្លូវភេទរំញោច ស្ងួត ឈឺចាប់នៅក្នុងផ្លូវភេទ ខ្វះទឹកជ្រាប និងឈឺពេលមានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទ ឬមានឈាមចេញបន្ទាប់ពីមានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទ អាចកើតឡើងពីស្ថានភាពផ្លូវភេទស្ងួត ដោយសារប្រតិកម្មអេស្ត្រូសែនកាត់បន្ថយ។

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ

មិនទាន់ជាយុវវ័យទេ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាស្រីតូច (បំពង់ភេទស្រី) ស្ងួតបាន?

Tel

Email

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ