เมื่อลูกวัยรุ่นไม่อยากพูดคุยปรึกษา พ่อแม่ควรทำอย่างไร?

<p style="">
<p style="">ពេលចូលវ័យក្មេងជំទង់ អាយុប្រហែល 11-12 ឆ្នាំ កុមារនឹងមានការផ្លាស់ប្តូរទាំងរាងកាយ និងចិត្តវិញ្ញាណយ៉ាងរហ័ស រហូតឲ្យឪពុកម្តាយមិនអាចបត់បែនការថែទាំបានទាន់។ ជាញឹកញាប់ឪពុកម្តាយមានអារម្មណ៍ថា ពេលកូនចូលវ័យក្មេងជំទង់&#8230;កូនកាន់តែឆ្ងាយពីគ្នា មិនមានឱកាសនិយាយគ្នាប្រកបដោយភាពស្មោះត្រង់។ ពេលឪពុកម្តាយព្យាយាមជិតស្និទ្ធ កូនកាន់តែបង្ហាញអាកប្បកិរិយាដូចមិនចង់និយាយជាមួយ។ ហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ? នេះជាហេតុផលដែលឪពុកម្តាយគួរតែដឹង!</p>
<h2 style=" color: #008080;">6 ហេតុផលដែលក្មេងជំទង់មិនចង់ពិគ្រោះជាមួយឪពុកម្តាយ</h2>
<ol>
<li style="">កុមារមានទំនុកចិត្តថាអាចដោះស្រាយបញ្ហាដោយខ្លួនឯង កុមារច្រើននាក់មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការគិតដោះស្រាយបញ្ហាដោយខ្លួនឯង ពីព្រោះកុមារមានទំនុកចិត្តក្នុងការគិត សម្រេចចិត្ត និងមានសមត្ថភាពជួយខ្លួនឯងគ្រប់គ្រាន់ កុមារមានភាពក្លាហានក្នុងការសាកល្បងខុសត្រូវ រៀនតាមបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយមានជំនឿថា គ្រួសារគួរឱ្យទុកចិត្តខ្លួនឯង។</li>
<li style="">កុមារមិនចង់ឲ្យឪពុកម្តាយខឹង ជាញឹកញាប់កុមារជំទង់មិនចង់ពិគ្រោះជាមួយឪពុកម្តាយ ពីព្រោះគិតតាមបទពិសោធន៍នៅវ័យក្មេងថា ពេលមានបញ្ហាអ្វីមួយ ឪពុកម្តាយភាគច្រើននឹងដាក់ពិន័យ មិនទុកចិត្ត មិនទុកចិត្តខ្លួនឯង មានបទពិសោធន៍អាក្រក់ ត្រូវបានដាក់ពិន័យយ៉ាងខ្លាំង ឪពុកម្តាយចូលរួមច្រើនពេក ឬពេលខ្លះក៏សម្រេចចិត្តជំនួសកុមារ&#8230;ធ្វើឲ្យកុមារមិនចង់ជួបប្រទៈនឹងរឿងទាំងនេះ។</li>
<li style="">កុមារគិតថាឪពុកម្តាយមិនមានភាពរឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការជួយ។ ដែលជារឿងធម្មតាគឺ កុមារមើលឃើញឪពុកម្តាយមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ ខ្លាចឲ្យឪពុកម្តាយរងរបួស មិនចង់ឲ្យឪពុកម្តាយមានសំពាធ។ កុមារគិតថាការពិភាក្សា និងពិគ្រោះគឺជាការបន្ថែមសំពាធឲ្យឪពុកម្តាយ។ របៀបមួយទៀតគឺ មើលឃើញឪពុកម្តាយមានសមត្ថភាពតិចពេក ទាំងចំណេះដឹង និងការប្រើប្រាស់ជីវិត ឬគិតថាឪពុកម្តាយមិនអាចយល់ខ្លួនឯងបាន ពីព្រោះឪពុកម្តាយមិនបានជួបប្រទៈដូចដែលខ្លួនបានជួប។ មើលឃើញឪពុកម្តាយមានបទពិសោធន៍តិចជាង។</li>
<li style="">កុមារភ័យខ្លាចកំហុស ហេតុផលនេះភាគច្រើនមកពីបញ្ហាដែលកុមារប្រឈមមុខ ជាបញ្ហាធំធេងពេកដែលមិនអាចដោះស្រាយដោយខ្លួនឯងបាន ដូចជា បញ្ហាការមានផ្ទៃពោះ ការគំរាមកំហែងបញ្ជាឲ្យមិនប្រាប់ ប្រសិនបើប្រាប់នឹងមានបញ្ហាធំធេងតាមមក ឬទោះបីជាការបំផ្លាញខ្លួនឯង ការបំផ្លាញអ្នកដទៃ ឬការធ្វើអំពើខុសច្បាប់។</li>
<li style="">កុមារមានកំណត់ក្នុងការប្រាប់បញ្ហាដែលប្រឈមមុខ។ ក្នុងករណីនេះ កុមារមិនច្រើនប្រាប់ មិនច្រើនពិគ្រោះ ពីព្រោះកំណត់របស់ខ្លួន ដែលមិនអាចប្រាប់ ឬផ្សព្វផ្សាយអំពីរឿងដែលបានជួបប្រទៈ។ កុមារមានលក្ខណៈនិយាយតិច មិនស្ទាត់ជំនាញនិយាយតាំងពីក្មេង មានបញ្ហាក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ភាសា មានជំនាញសង្គមទាបជាងវ័យធម្មតា ធ្វើឲ្យកុមារមិនច្រើនប្រាប់ មិនច្រើនពិគ្រោះអ្វីទេ។</li>
<li style="">កុមារមានអារម្មណ៍មិនស្និទ្ធជាមួយឪពុកម្តាយ។ រកឃើញច្រើនឡើងដោយសារតែ នៅសម័យនេះឪពុកម្តាយត្រូវចេញទៅធ្វើការប្រកបអាជីព ធ្វើឲ្យកុមារច្រើននាក់ធំឡើងជាមួយមនុស្សផ្សេងពីឪពុកម្តាយ ប្រហែលជាជាអតីតតា អតីតម៉ាក់ អតីតតា អតីតម៉ាក់ បងប្អូន ឬអ្នកថែទាំ ខ្វះអារម្មណ៍ស្និទ្ធស្នាល មិនស្គាល់ស្គាល់ គួរអោយអៀនអៀនក្នុងការប្រាប់ ឬពិគ្រោះ។</li>
</ol>
<h2 style=" color: #008080;">ឪពុកម្តាយគួរតែបត់បែនខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេច ដើម្បីឲ្យកូនចង់និយាយ និងបើកចិត្តច្រើនขึ้น</h2>
<ol>
<li style="">គួររកពេលវេលាដើម្បីជិតស្និទ្ធ ធ្វើសកម្មភាពរួមគ្នាច្រើនជាងមុន ដើម្បីបង្កើតភាពស្គាល់ស្គាល់ ដូចជាការរៀនស្គាល់គ្នាថ្មីម្តងទៀត។</li>
<li style="">គួរបន្ថយការត្អូញត្អែរ បន្ថយការរិះគន់គំនិតរបស់កុមារ អនុញ្ញាតឲ្យបញ្ចេញមតិ ស្តាប់បញ្ហារបស់កូនច្រើនជាងមុន បន្ថយតួនាទីជាអ្នកដឹកនាំប្រភេទប្រកបដោយអំណាចនៅផ្ទះ មកជាមិត្តរួមគិតច្រើនជាងមុន។</li>
<li style="">សរសើរ បង្ហាញឲ្យកូនឃើញថាឪពុកម្តាយមានមោទនភាព ពេលកូនដោះស្រាយបញ្ហាបានល្អ។</li>
<li style="">ឪពុកម្តាយដែលខ្វះទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯង មើលថាខ្លួនមិនល្អ មិនដឹង មិនគ្រប់គ្រាន់ គួរបណ្តុះបណ្តាលសរសើរខ្លួនឯងឲ្យកូនស្តាប់ខ្លះ ថាអ្នកមានមោទនភាពលើអ្វីខ្លះ ដូចជា សរសើរពីភាពអត់ធ្មត់របស់ខ្លួនឯងឲ្យកូនស្តាប់ សរសើរពីការបរិច្ចាគ ការទទួលខុសត្រូវ ដែលកូនប្រហែលមិនដែលដឹងថាឪពុកម្តាយមាន ដើម្បីឲ្យគេមានមោទនភាពលើឪពុកម្តាយរបស់គេផ្ទាល់។</li>
<li style="">ពេលជួបបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ឪពុកម្តាយគួរតែមានសេចក្តីស្ងប់ស្ងាត់ មិនត្រូវធ្វើអោយមានការភ័យខ្លាច ឬបង្ហាញអារម្មណ៍ភ្ញាក់ផ្អើលលើសកម្រិត ពីព្រោះនៅពេលដូចនេះ កុមារត្រូវការអារម្មណ៍មានសុវត្ថិភាព និងមានស្ថិរភាព។ ឪពុកម្តាយគួរតែជាជំនួយដល់កូន មិនធ្វើឲ្យកូនមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានទុកចោល ធ្វើឲ្យកូនដឹងថាយើងអាចគិតរួមគ្នា ជួយគ្នាដោះស្រាយរួមគ្នាបាន។</li>
<li style="">សម្រាប់កុមារដែលសង្ស័យថាមានបញ្ហាផ្នែកអភិវឌ្ឍន៍ និងការទំនាក់ទំនង ឪពុកម្តាយគួរនាំកុមារទៅពេទ្យចាប់តាំងពីក្មេង ដើម្បីអាចកែសម្រួលការយល់ដឹងឲ្យសមរម្យជាមួយកុមារ និងទទួលបានការជំរុញអភិវឌ្ឍន៍ដែលសមរម្យបន្តទៅមុខ។</li>
<li style="">ឪពុកម្តាយគួរបណ្តុះបណ្តាលចាប់ផ្តើមការសន្ទនាឲ្យមានភាពចម្រុះចម្រង់ ចាប់អារម្មណ៍ អញ្ជើញនិយាយ បង្ហាញការព្រួយបារម្ភចិត្តរបស់កូនច្រើនជាងមុន ដូចជា ថ្ងៃនេះញញឹមល្អណាស់ ឬ ថ្ងៃនេះមើលទៅហត់ៗ តើកូនមានអ្វីមែន? ប្រាប់កូនថាអ្នកចូលចិត្តប៉ុនណាក្នុងការស្តាប់រឿងរបស់គេ ដូចជា សប្បាយចិត្តណាស់ពេលស្តាប់កូនប្រាប់។</li>
</ol>
<p style="">បើឪពុកម្តាយបានព្យាយាមអនុវត្តតាមអនុសាសន៍ខាងលើហើយ ប៉ុន្តែប៉ុន្មាននៅតែមានបញ្ហាក្នុងការនិយាយគ្នាជាមួយកូនវ័យក្មេងជំទង់ ការនាំកុមារទៅជួបអ្នកជំនាញផ្នែកចិត្តវិទ្យាក៏ជាជម្រើសមួយដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា ដើម្បីពិនិត្យខ្លួនឯង ពិនិត្យកុមារ ដើម្បីយល់គ្នា និងស្វែងរកដំណោះស្រាយដែលសមរម្យបន្តទៅមុខ។</p>
<p> </p>
</p>
<p align="right" style=""><a href="https://www.phyathai.com/doctor_detail/20103755/">នារីវេជ្ជបណ្ឌិត សុនីដា សុភ័ណនរិន្ទ</a><br />
  វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសផ្នែកចិត្តវិទ្យា សាខាចិត្តវិទ្យាកុមារ និងវ័យក្មេងជំទង់ <br />
មជ្ឈមណ្ឌលសុខភាពកុមារ មន្ទីរពេទ្យភ្យាថៃ 2 ទូរស័ព្ទ 02 617-2444 បន្ត 3219-3220</p>


ឪពុកម្តាយភាគច្រើនសង្កេតឃើញថា ពេលកូនចូលវ័យយុវវ័យ..កូនកាន់តែឆ្ងាយពីគេ បង្ហាញអាកប្បកិរិយាដូចមិនចង់និយាយជាមួយ។ ហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ? នេះជាហេតុផលដែលឪពុកម្តាយគួរតែដឹង!

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ

ពេលកូនវ័យក្មេងមិនចង់និយាយពិភាក្សា ឪពុកម្តាយគួរធ្វើដូចម្តេច?

Tel

Email

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ