โรคอีสุกอีใส (Chickenpox, Varicella)

<div class="paragraph"><span style="color: var(--tw-prose-body); font-size: 1rem;"><strong>ជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃ</strong> គឺជាជំងឺឆ្លងដែលមានរោគសញ្ញាផ្តាសាយ មានរលាកស្បែក ឃើញច្រើននៅកុមារ កើតពីការឆ្លងវីរុសវារីសែល្លា-សូស្ទើរ ជាទូទៅអាចឃើញអត្រាឆ្លងខ្ពស់បំផុតនៅក្រុមអាយុ ៥-៩ ឆ្នាំ បន្ទាប់មកគឺ ០-៤ ឆ្នាំ, ១០-១៤ ឆ្នាំ, ១៥-២៤ ឆ្នាំ និង ២៥-៣៤ ឆ្នាំ តាមលំដាប់ នៅមនុស្សដែលមានអាយុចាប់ពី ៣៥ ឆ្នាំឡើងទៅអាចឃើញបានខ្លះ ជំងឺនេះមានឱកាសកើតបានស្មើគ្នាទាំងស្រីនិងប្រុស ដែលភាគច្រើនជាមនុស្សដែលមិនដែលឆ្លងជំងឺនេះ ឬមិនដែលបានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺនេះពីមុន</span></div>
<div class="paragraph">
<p>&nbsp;</p>
<div>ជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃគឺជាជំងឺដែលឆ្លងរាលដាលបានងាយស្រួល ជាពិសេសនៅសាលារៀន មណ្ឌលថែទាំកុមារ ឬនៅតាមសហគមន៍ដែលរស់នៅទូទៅ អាចឃើញបានគ្រប់ឆ្នាំ ប៉ុន្តែមានអត្រាឆ្លងខ្ពស់បំផុតនៅរយៈខែមករាដល់ខែមេសា</div>
<div></div>
</div>
<div class="paragraph">
<h2><span style="color: #00826a;">ជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃកើតពីអ្វី? <strong><br />
</strong></span></h2>
<p>អ៊ីសុកអ៊ីសៃកើតពីវីរុសដែលមានឈ្មោះថា <span style="color: #00826a;"><strong>“វីរុសវារីសែល្លា សូស្ទើរ”</strong></span> (Varicella zoster virus – VZV) ឬ Human herpesvirus type 3 (HHV-3) វីរុសនេះបង្កជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃនៅអ្នកដែលទើបតែឆ្លងជាលើកដំបូង បន្ទាប់មកវីរុសនឹងលាក់ខ្លួននៅក្នុងកំណត់ប្រសាទ ពេលអាយុធំឡើង ឬភាពធ្លាក់ចុះនៃប្រព័ន្ធភាពធន់នឹងជំងឺ វីរុសដែលលាក់ខ្លួននោះនឹងរីកចម្រើនឡើងវិញ ហើយបង្កជាជំងឺស្នាមព្រៃបាន</p>
<p>&nbsp;</p>
</div>
<div class="paragraph">
<h2><span style="color: #00826a;">ការឆ្លងរបស់ជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃ<strong><br />
</strong></span></h2>
<p>ឆ្លងតាមការដកដង្ហើមផ្ទុះតូចៗពីផ្លូវដង្ហើមរបស់អ្នកជំងឺ ឬពីការប៉ះដោយផ្ទាល់ទៅលើបន្ទះទឹកនៅស្បែករបស់អ្នកជំងឺដែលនៅក្នុងដំណាក់កាលឆ្លងវីរុស រយៈពេលឆ្លងវីរុសគឺចាប់ពី ១-២ ថ្ងៃមុនពេលរលាកស្បែកបង្ហាញ រហូតដល់រលាកស្បែកស្ងួតរួចរាល់ ដូច្នេះយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នពេលនៅជិតអ្នកជំងឺ</p>
<p>&nbsp;</p>
</div>
<div class="paragraph">
<h2><span style="color: #00826a;">រយៈពេលឆ្លងរបស់ជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃ</span></h2>
<ul>
<li>ប្រហែល ១០-២១ ថ្ងៃ ប៉ុន្តែជាមធ្យមប្រហែល ១៤-១៧ ថ្ងៃ បន្ទាប់ពីទទួលបានវីរុស ឬប៉ះអ្នកជំងឺ</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
<h2><span style="color: #00826a;">រោគសញ្ញា</span><span style="color: #00826a;">នៃជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃ</span></h2>
<ul>
<li>ចាប់ផ្តើមពីមានកំដៅខ្សោយ ឈឺសាច់ដុំ និងមានរលាកស្បែកចាប់ផ្តើមពីខ្លួន មុខ ហើយរាលដាលទៅដៃជើង រលាកស្បែកនៅខ្លួនច្រើនជាងដៃជើង អាចឃើញបន្ទះទឹកនៅមាត់ និងស្រទាប់សត្វផ្សេងៗ រលាកស្បែកដំបូងគឺជារលាកក្រហម ជាមួយមានអារម្មណ៍ចង់កោស បន្ទាប់មករលាកក្លាយជាបន្ទះទឹកយ៉ាងរហ័ស ហើយស្ងួតចុងក្រោយបន្ទះស្ងួតនឹងធ្លាក់ចេញក្នុងរយៈពេល ៥-២០ ថ្ងៃ</li>
</ul>
</div>
<div class="paragraph">
<p>&nbsp;</p>
<h2><span style="color: #00826a;">ការធ្វើវិនិច្ឆ័យជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃ</span><strong><span style="color: #00826a;"><br />
</span></strong></h2>
<p>ជាទូទៅវេជ្ជបណ្ឌិតអាចវិនិច្ឆ័យជំងឺនេះពីការត្រួតពិនិត្យរាងកាយ ដោយមើលពីរោគសញ្ញាសំខាន់ៗរបស់ជំងឺ មិនចាំបាច់ត្រូវធ្វើតេស្តបន្ថែម លើកលែងតែអ្នកជំងឺមានផលប៉ះពាល់បន្ថែម ឬករណីដែលត្រូវការវិនិច្ឆ័យយ៉ាងច្បាស់ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងធ្វើតេស្តឈាមសម្រាប់ស្វែងរកកម្រិតប្រឆាំងវីរុសអ៊ីសុកអ៊ីសៃ ឬតេស្តរកវីរុសពីបន្ទះទឹក</p>
</div>
<div class="paragraph">
<p>&nbsp;</p>
<h2><span style="color: #00826a;">បញ្ហាសំរាប់ជំងឺអាចកើតមាន</span></h2>
<div>បញ្ហាសំរាប់ជំងឺភាគច្រើនឃើញតិច ជាពិសេសនៅកុមារដែលមានសុខភាពល្អធម្មតា</div>
</div>
<div class="contrainer2-margin">
<div class="paragraph">
<ul>
<li>ប៉ុន្តែបើជាអ្នកធំ អាចឃើញបញ្ហាសំរាប់ជំងឺច្រើនជាងនេះ ដែលឃើញជាញឹកញាប់គឺការឆ្លងបាក់តេរីបន្ថែមរហូតទៅជាផលិតជាអំបៅ និងអាចបង្ករអោយមានស្នាមជាំបាន</li>
<li>បញ្ហាសំរាប់ជំងឺធ្ងន់ធ្ងរដែលឃើញតិច គឺសួតឆេះ និងខួរក្បាលឆេះ</li>
<li>នៅស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ប្រសិនបើឆ្លងជំងឺសុកសៃក្នុងរយៈពេល ៣ ខែដំបូងនៃការមានផ្ទៃពោះ អាចបង្កឲ្យទារកក្នុងផ្ទៃពោះមានកំហុស ហៅថា “រោគសញ្ញាអ៊ីសុកអ៊ីសៃកំណើត” (Congenital varicella syndrome) ដែលបង្កឲ្យមានស្នាមជាំនៅរាងកាយ ដៃជើងតូច ភ្នែកតូច ការបាត់បង់ភ្នែក ស្បែកក្បាលតូច និងមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត</li>
<li>ក្រៅពីនេះ ប្រសិនបើឆ្លងជំងឺនៅរយៈពេលមុនកំណើត ៥ ថ្ងៃ ឬបន្ទាប់ពីកំណើត ២ ថ្ងៃ អាចបង្កឲ្យទារកដែលកើតមកមានជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃប្រភេទធ្ងន់ធ្ងរបាន</li>
<li>ពេលអ្នកជំងឺជាសះស្បើយពីជំងឺសុកសៃ វីរុសនឹងលាក់ខ្លួននៅក្នុងកំណត់ប្រសាទផ្សេងៗ ហើយបង្កជាជំងឺស្នាមព្រៃពេលប្រព័ន្ធភាពធន់នឹងជំងឺធ្លាក់ចុះ រាងកាយខ្សោយ ឬអាយុចាស់</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
</div>
</div>
<div class="paragraph">
<h2><span style="color: #00826a;">វិធីព្យាបាលជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃ</span></h2>
</div>
<div class="contrainer2-margin">
<div class="paragraph">
<ul>
<li>ភាគច្រើនរោគសញ្ញាមិនធ្ងន់ និងជាសះស្បើយដោយខ្លួនឯង</li>
<li>ការព្យាបាលដោយថ្នាំប្រឆាំងវីរុសអាចធ្វើឲ្យរយៈពេលជំងឺខ្លីជាងមុន ប្រសិនបើអ្នកជំងឺទទួលបានថ្នាំក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោងបន្ទាប់ពីរលាកស្បែកបង្ហាញ ដែលមិនចាំបាច់ឲ្យអ្នកជំងឺទទួលថ្នាំប្រឆាំងវីរុសគ្រប់រូប វេជ្ជបណ្ឌិតភាគច្រើននឹងពិចារណាផ្តល់សម្រាប់អ្នកដែលមានហានិភ័យកើតបញ្ហាសំរាប់ជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ</li>
<li>បើកំដៅខ្ពស់ អាចជូតខ្លួនដើម្បីបន្ថយកំដៅ អាចផ្តល់ថ្នាំបន្ថយកំដៅជាក្រុមប៉ារ៉ាសេតាមូល មិនគួរប្រើថ្នាំក្រុមអាស្ប៉ីរីន ព្រោះអាចបង្កហានិភ័យបន្ថែមនៃជំងឺរ៉េ (Reye’s syndrome) ដែលជាស្ថានភាពខូចខាតខួរក្បាល និងក្រពះយ៉ាងធ្ងន់</li>
<li>វេជ្ជបណ្ឌិតអាចពិចារណាផ្តល់ថ្នាំប្រឆាំងអង់ទីហ៊ីស្តាមីន ឬលាបថ្នាំកាឡាមែន ដើម្បីបន្ថយអារម្មណ៍ចង់កោស</li>
<li>ប្រយ័ត្នកុំឲ្យអ្នកជំងឺកោស ព្រោះអាចបង្ករអោយមានរបួសឆ្លងបាក់តេរីបន្ថែមបាន សូមណែនាំឲ្យកាត់ក្រចកឲ្យខ្លី</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
</div>
</div>
<div class="paragraph">
<h2><span style="color: #00826a;">ការការពារការរាលដាលជំងឺ</span></h2>
</div>
<div class="contrainer2-margin">
<div class="paragraph">
<ul>
<li>អ្នកដែលមានជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃគួរតែបំបែកខ្លួនពីអ្នកដទៃ ដោយឈប់រៀន ឬឈប់ធ្វើការដល់ពេលរលាកស្បែកស្ងួតរួច មិនគួរជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកដទៃ ជាពិសេសស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ទារក និងអ្នកដែលមានប្រព័ន្ធភាពធន់នឹងជំងឺទាប</li>
</ul>
</div>
</div>
<div class="paragraph">
<p>&nbsp;</p>
<h2><span style="color: #00826a;">វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃ<strong><br />
</strong></span></h2>
<p>ជាវ៉ាក់សាំងប្រភេទមានជីវិតសកម្ម ចាក់នៅស្រទាប់ខ្លាញ់ក្រោមស្បែក នៅមនុស្សពេញវ័យ និងកុមារដែលមានអាយុលើស ១២ ឆ្នាំ ត្រូវចាក់ ២ ដុំ បំបែកចន្លោះយ៉ាងហោចណាស់ ៤-៨ សប្តាហ៍ ព្រោះវ៉ាក់សាំងនេះជាប្រភេទមានជីវិតសកម្ម ដូច្នេះមានការហាមឃាត់សម្រាប់អ្នកដែលមានប្រព័ន្ធភាពធន់នឹងជំងឺទាប ដូចជាអ្នកដែលកំពុងទទួលថ្នាំបន្ថយភាពធន់នឹងជំងឺ អ្នកជំងឺអេដស៍ដែលមិនទាន់បានព្យាបាល និងស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ</p>
<p>នៅកុមារដែលមិនមានការហាមឃាត់ អាចចាក់វ៉ាក់សាំងបានចាប់ពីអាយុ ១២-១៥ ខែឡើងទៅ ហើយចាក់បន្តបន្ទាប់ម្តងទៀតនៅអាយុ ៤-៦ ឆ្នាំ ឬអាចចាក់ ២ ដុំ បំបែកចន្លោះយ៉ាងហោចណាស់ ៣ ខែ ដែលភាពធន់នឹងជំងឺនឹងកើនល្អជាងចាក់តែមួយដុំ</p>
<p>ពេលចាក់បានពេញ ២ ដុំ គេឃើញថា ៩៩% នៃអ្នកទទួលវ៉ាក់សាំងនឹងមានភាពធន់នឹងជំងឺ អ្នកដែលទទួលវ៉ាក់សាំងមួយចំនួននៅតែអាចឆ្លងជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃបាន ប៉ុន្តារសជំងឺមិនធ្ងន់ដូចមុន ដូចជា អាចមិនមានកំដៅ ឬមានរលាកស្បែកតិចជាងក្រុមដែលមិនដែលទទួលវ៉ាក់សាំង</p>
<p>បច្ចុប្បន្នមានការផលិតវ៉ាក់សាំងការពារជំងឺអ៊ីសុកអ៊ីសៃនៅក្នុងទ្រង់ទ្រាយវ៉ាក់សាំងរួមក្នុងដុំតែមួយ ដែលរួមមានវ៉ាក់សាំងការពារជំងឺខ្លាំង កាំទុំ ហ្សឺម៉ា និងអ៊ីសុកអ៊ីសៃ (MMRV) ដែលធ្វើឲ្យមានភាពងាយស្រួល និងមិនចាំបាច់ឲ្យឈឺច្រើនដង</p>
</div>


សូមស្គាល់ជំងឺអីសុកអីសៃ ដែលកើតចេញពីវីរុសវារីសែល្លា សូស្ទើរ ថាតើមានរោគសញ្ញាអ្វីខ្លះ ការប្រុងប្រយ័ត្នពីបញ្ហាសំរាប់បន្ថែម ការព្យាបាល ការទទួលថ្នាំ និងការការពារដោយវ៉ាក់សាំងអីសុកអីសៃដែលអាចធ្វើបាន

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ

Chickenpox (Varicella)

Tel

Email

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ