Meningitis in children

<h2>មេនីងហ្ស៊ីតិចជាអ្វី?</h2>
មេនីងហ្ស៊ីតិចគឺជាអាការៈមួយដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានកម្ដៅខ្លួន, ក្បាលឈឺ និងក្បាលក្រហមរឹង។ មេនីងហ្ស៊ីតិចកើតឡើងនៅពេលសាច់ដុំដែលបង្រួមខួរក្បាល និងខ្សែសរសៃខ្នង (ហៅថា &#8220;meninges&#8221;) ត្រូវបានឆ្លងរាលដាល។ នេះអាចកើតឡើងបន្ទាប់ពីកុមារមានការឆ្លងរាលដាលនៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃរាងកាយ។ មេរោគអាចធ្វើដំណើរតាមឈាមទៅកាន់សាច់ដុំដែលបង្រួមខួរក្បាល និងខ្សែសរសៃខ្នង។
មានប្រភេទមេនីងហ្ស៊ីតិចចម្បងពីរប្រភេទ ដោយផ្អែកលើមេរោគដែលបណ្តាលឲ្យមានការឆ្លងរាលដាល។ &#8220;មេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរី&#8221; បណ្តាលមកពីបាក់តេរី។ &#8220;មេនីងហ្ស៊ីតិចវីរុស&#8221; បណ្តាលមកពីវីរុស។
វាសំខាន់ណាស់ដែលវេជ្ជបណ្ឌិតត្រូវស្វែងរកថាតើកុមារមានមេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរី ឬវីរុស។ ព្រោះមេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរីគឺជាបញ្ហាសុខភាពបន្ទាន់។ ប្រសិនបើមេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរីមិនបានព្យាបាលយ៉ាងរហ័ស វាអាចនាំឲ្យមានបញ្ហាខួរក្បាលដូចជាអត់សូរ ឬបញ្ហាសិក្សា។ មេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរីអាចនាំឲ្យស្លាប់បានផងដែរ។ មេនីងហ្ស៊ីតិចវីរុសភាគច្រើនមិនធ្ងន់ធ្ងរណាស់ ហើយភាគច្រើនមិននាំឲ្យមានបញ្ហាខួរក្បាលរយៈពេលវែង ឬស្លាប់។
<h2>អ្វីទៅជាអាការៈនៃមេនីងហ្ស៊ីតិច?</h2>
មេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរី និងវីរុសអាចបណ្តាលឲ្យមានអាការៈដូចគ្នាច្រើន។ អាការៈទាំងនេះអាចរួមមាន៖
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">កម្ដៅខ្លួន</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ក្បាលឈឺ</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ក្បាលក្រហមរឹង</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">អាហារមិនល្អ ឬវៀលក្បាល</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">មានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ ឬពិបាកភ្ញាក់</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ភ្នែករបស់មនុស្សមានអារម្មណ៍រអិលពន្លឺ</li>
</ul>
ទារកកើតថ្មីក៏អាចមានអាការៈផ្សេងទៀតរួមមាន៖
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">មិនញ៉ាំអាហារល្អ</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">អាហារចេញជាកាក</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">កន្លែងទន់លើក្បាលពេញដោយសំពាធ</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ងងុយច្រើន ឬមានអាកប្បកិរិយាខុសពីធម្មតា</li>
</ul>
ខ្លះៗ ពេលខ្លះមេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរី និងវីរុសមានអាការៈខុសគ្នា។ កុមារដែលមានមេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរីអាចមានការជ្រុះសន្លាក់ ឬមានចំណុចពណ៌ក្រហម-ស្វាយលើស្បែក។ កុមារដែលមានមេនីងហ្ស៊ីតិចវីរុសអាចមានច្រមុះហូរទឹក ការឈឺសាច់ដុំ ការខ្លះខ្លួន ឬមានស្នាមក្រហម-ផ្កាឈូកលើស្បែក។
<h2>ពេលណាខ្ញុំគួរនាំកុមារទៅពេទ្យ?</h2>
បើអ្នកគិតថាកុមាររបស់អ្នកអាចមានមេនីងហ្ស៊ីតិច សូមនាំគាត់ទៅពេទ្យ ឬមន្ទីរពេទ្យភ្លាមៗ។
<h2>តើមានការធ្វើតេស្តសម្រាប់មេនីងហ្ស៊ីតិចទេ?</h2>
មាន។ វេជ្ជបណ្ឌិតអាចធ្វើតេស្តផ្សេងៗដើម្បីស្វែងរកថាតើកុមារមានមេនីងហ្ស៊ីតិច និងប្រភេទណា។ តេស្តអាចរួមមាន៖
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">តេស្តឈាម</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">&#8220;Lumbar puncture&#8221; ឬហៅថា spinal tap គឺជាការប្រតិបត្តិការដែលវេជ្ជបណ្ឌិតដាក់ស៊ុមស្ដើងមួយនៅខ្នងក្រោម ហើយយកទឹកខ្សែសរសៃខ្នងចេញបន្តិច។ ទឹកខ្សែសរសៃខ្នងគឺជាទឹកដែលបង្រួមខួរក្បាល និងខ្សែសរសៃខ្នង។ គាត់នឹងធ្វើតេស្តមន្ទីរពិសោធន៍លើទឹកខ្សែសរសៃខ្នង។</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">CT scan ឬតេស្តរូបភាពផ្សេងៗអាចបង្កើតរូបភាពខាងក្នុងរាងកាយ។</li>
</ul>
<h2>តើមេនីងហ្ស៊ីតិចត្រូវបានព្យាបាលយ៉ាងដូចម្តេច?</h2>
ការព្យាបាលអាស្រ័យលើប្រភេទមេនីងហ្ស៊ីតិច។
មេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរីត្រូវបានព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យជាមួយ៖
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរីដែលចាក់តាមសរសៃឈាមកុមារ</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ការព្យាបាលផ្សេងៗ ដូចជា ថ្នាំរក្សាសម្ពាធឈាមឲ្យធម្មតា</li>
</ul>
មេនីងហ្ស៊ីតិចវីរុសមិនត្រូវបានព្យាបាលជាមួយថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរីទេ ព្រោះថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរីមិនសម្លាប់វីរុសបាន។ ការព្យាបាលមេនីងហ្ស៊ីតិចវីរុសរួមមាន៖
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ការសម្រាក</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ផឹកទឹក</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ថ្នាំបន្ថយកម្ដៅខ្លួន និងក្បាលឈឺ</li>
</ul>
វាអាចចំណាយពេលប៉ុន្មានថ្ងៃសម្រាប់លទ្ធផលតេស្តបង្ហាញថាកុមារមានមេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរី ឬវីរុស។ ប៉ុន្តែមេនីងហ្ស៊ីតិចបាក់តេរីត្រូវបានព្យាបាលយ៉ាងរហ័ស ដូច្នេះវេជ្ជបណ្ឌិតភាគច្រើនចាប់ផ្តើមចាក់ថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរីភ្លាមៗ។ បន្ទាប់មកវេជ្ជបណ្ឌិតរង់ចាំលទ្ធផលតេស្តដើម្បីដឹងថាតើគួរបន្ត ឬបញ្ឈប់ការចាក់ថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរី។
<h2> តើមេនីងហ្ស៊ីតិចអាចផ្សព្វផ្សាយពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតបានទេ?</h2>
បាន។ បាក់តេរី និងវីរុសដែលបណ្តាលឲ្យមានមេនីងហ្ស៊ីតិចអាចផ្សព្វផ្សាយពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតបាន។ 

<h2>តើអាចការពារមេនីងហ្ស៊ីតិចបានទេ?</h2>
ដើម្បីជួយកាត់បន្ថយឱកាសឲ្យមានមេនីងហ្ស៊ីតិច អ្នកអាច៖
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ធានាថាកុមាររបស់អ្នកទទួលបានវ៉ាក់សាំងដែលវេជ្ជបណ្ឌិត ឬបុគ្គលិកសុខាភិបាលផ្តល់អនុសាសន៍។ វ៉ាក់សាំងខ្លះអាចកាត់បន្ថយឱកាសឲ្យកុមាររបស់អ្នកមានមេនីងហ្ស៊ីតិច។</li>
</ul>
បើមាននរណាម្នាក់នៅក្នុងផ្ទះរបស់អ្នកមានមេនីងហ្ស៊ីតិច អ្នកអាច៖
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ជៀសវាងការផ្សព្វផ្សាយមេរោគ។ ឧទាហរណ៍ លាងដៃមុនពេលបរិភោគអាហារ និងមិនចែកចាយពែង ឬសម្ភារៈបរិភោគអាហារជាមួយគ្នា។</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">សួរវេជ្ជបណ្ឌិត ឬបុគ្គលិកសុខាភិបាលអំពីការទទួលថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរី។ ពេលខ្លះវេជ្ជបណ្ឌិតអាចបញ្ជូនថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរីសម្រាប់មនុស្សផ្សេងទៀតនៅផ្ទះ ដើម្បីការពារការឆ្លងមេនីងហ្ស៊ីតិច។</li>
</ul>

មេនីងហ្ស៊ីសគឺជាអាការៈមួយដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានកម្ដៅខ្លួន, ការឈឺក្បាល, និងក្បាលរឹង។ មេនីងហ្ស៊ីសកើតឡើងពេលកោសិកាដែលបង្រួមខួរក្បាល និងខ្សែសរសៃខ្នង (ហៅថា "មេនីង") ត្រូវបានឆ្លងរោគ។ នេះអាចកើតឡើងបន្ទាប់ពីកុមារមានការឆ្លងរោគនៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃរាងកាយ។ បាក់តេរីអាចធ្វើដំណើរតាមឈាមទៅកាន់កោសិកាដែលបង្រួមខួរក្បាល និងខ្សែសរសៃខ្នង។

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ

ឆ្លងមេនីងហ្ស៊ីតនៅកុមារ

Tel

Email

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ