เพราะความสุขของลูก คือความสุขของพ่อแม่

<p>ការបង្វឹកកូនឲ្យទទួលបានជោគជ័យ ឬទៅដូចដែលចង់បាន មិនមែនជារឿងងាយទេ។ ឪពុកម្តាយជាច្រើនប្រហែលជាបានធ្វើកំហុសក្នុងការបង្វឹកកូន ដោយសារតែសំពាធ ការមិនទំនុកចិត្តលើវិធីសាស្រ្តបង្វឹក និងការរំពឹងទុកផ្សេងៗ ពីខ្លួនឯង និងមនុស្សជុំវិញ។ ប៉ុន្តែយើងជឿថាក្នុងគ្រួសារនីមួយៗ មានអ្វីមួយដូចគ្នា គឺការមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងបំណងល្អចង់ឲ្យកូនក្លាហាន ក្លាហាន និងរស់រានមានជីវិតក្នុងសង្គម។ ដល់ពេលខ្លះ វាអាចធ្វើឲ្យភ្លេចអំពីសេចក្តីសុខ ដែលគួរតែជារឿងសំខាន់មូលដ្ឋានក្នុងជីវិត និងការជាគ្រួសារ ដែលជាមូលដ្ឋាននៃការក្លាហាន និងជួយឲ្យកូនអាចរស់រានមានជីវិតបាននៅអនាគត។</p>
<h4></h4>
<h4><span style="color: #00826a;">មូលដ្ឋាននៃសេចក្តីសុខរបស់កុមារ</span><strong><span style="color: #00826a;"><br />
</span></strong></h4>
<p>The pyramid of happiness ឬពិរាមីដនៃសេចក្តីសុខ មានមូលដ្ឋានសំខាន់គឺសេចក្តីស្រឡាញ់ សុវត្ថិភាព និងភាពរីករាយ។ ពេលកុមារមានអ្វីទាំងនេះ នោះវានឹងជាមូលដ្ឋានល្អ ដែលធ្វើឲ្យកុមារមានសុខភាព និងខួរក្បាលរឹងមាំ មានអារម្មណ៍ចាប់យកការសិក្សា និងបណ្តុះបណ្តាលជំនាញផ្សេងៗ ដែលសំខាន់ក្រៅពីការសិក្សា ដូចជា</p>
<ul>
<li>ការស្គាល់របៀបជួយខ្លួនឯង និងជួយអ្នកដទៃ ដែលជាមូលដ្ឋាននៃការទទួលខុសត្រូវ</li>
<li>ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ ជំនាញសង្គម សម្រាប់រស់នៅរួមគ្នាជាមួយអ្នកដទៃ</li>
<li>ការធ្វើអ្វីដែលចូលចិត្ត និងមិនចូលចិត្ត ដើម្បីបង្កើតភាពអត់ធ្មត់</li>
<li>ការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងឲ្យស្ថិតនៅក្នុងច្បាប់គ្រួសារ ដើម្បីបង្កើតការត្រួតពិនិត្យខ្លួន</li>
<li>និងសំខាន់បំផុត គឺការមានគំនិតច្នៃប្រឌិត និងការគ្រប់គ្រងបញ្ហា</li>
</ul>
<p>ពេលកុមារមានមូលដ្ឋានទាំងនេះរឹងមាំឡើងជាបន្តបន្ទាប់ នោះនឹងបង្កើតភាពទំនុកចិត្តលើសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ជឿជាក់ថាខ្លួនអាចដោះស្រាយ និងគ្រប់គ្រងបញ្ហាបាន។ ពេលនោះសេចក្តីសុខនឹងកើតមាន។</p>
<p>&nbsp;</p>
<p>ភាពរីករាយក៏ជារឿងសំខាន់មួយផងដែរ ព្រោះពេលកុមារមានអារម្មណ៍រីករាយ ខួរក្បាលនឹងមានការត្រេកត្រអាល និងទទួលយកបានល្អ ធ្វើឲ្យរាងកាយស្ថិតនៅជាមួយអ្វីនោះបានល្អជាងមុន។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើកុមារនៅក្នុងស្ថានភាពភ័យខ្លាច កង្វល់ ឬអារម្មណ៍មិនសុវត្ថិភាព អារម្មណ៍ទាំងនេះនឹងប៉ះពាល់អវិជ្ជមានលើខួរក្បាលក្នុងការសិក្សា ធ្វើឲ្យការសិក្សាធ្វើបានយឺត និងបាត់បង់ផ្នែកខួរក្បាលមួយសម្រាប់គិតដោះស្រាយបញ្ហា ឬកង្វល់អំពីរឿងនោះ។ កុមារអាចមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាដែលកើតមានបានល្អ។</p>
<h4></h4>
<h4><span style="color: #00826a;">វិធីសាស្រ្តទៅរកជោគជ័យ</span><strong><span style="color: #00826a;"><br />
</span></strong></h4>
<p>អ្វីដែលសំខាន់ដែលកុមារត្រូវធ្វើនៅវ័យសិក្សា (អាយុ 6 ឆ្នាំឡើង) គឺការសិក្សាឲ្យបានល្អ។ គន្លឹះ ឬវិធីសាស្រ្តដែលធ្វើឲ្យទទួលបានជោគជ័យក្នុងការសិក្សា និងការងារពេលពួកគេធំឡើង គឺ អិทธิបាត 4 ឬផ្លូវទៅរកជោគជ័យតាមគោលការណ៍ព្រះពុទ្ធសាសនា ដែលរួមមាន</p>
<ol>
<li>ចន្ទៈ គឺការពេញចិត្ត និងស្រឡាញ់អ្វីនោះ</li>
<li>វិរិយៈ គឺការខិតខំប្រឹងប្រែងលើអ្វីនោះ</li>
<li>ចិត្ត គឺការយកចិត្តទុកដាក់ ការចូលចិត្ត និងទទួលខុសត្រូវលើអ្វីនោះ</li>
<li>វិមង្គសា គឺការត្រួតពិនិត្យយ៉ាងម៉ត់ចត់លើហេតុផលនៃអ្វីនោះ ប្រើប្រាស់ប្រាជ្ញាដើម្បីពិចារណាអ្វីដែលបានធ្វើ។ ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់ ចូលចិត្ត មានការខិតខំ ប៉ុន្តែមិនបានពិចារណាថាវិធីដែលយើងធ្វើមានប្រសិទ្ធភាពឬអត់ ការធ្វើទៅដោយគ្មានការពិចារណាអាចនាំឲ្យបាត់បង់ឱកាស។ នៅពេលពិចារណាឲ្យជ្រាលជ្រៅ គោលការណ៍ព្រះពុទ្ធសាសនាក៏ស្របគ្នាជាមួយ pyramid of happiness ឬពិរាមីដនៃសេចក្តីសុខ។</li>
</ol>
<h4></h4>
<h4><span style="color: #00826a;">កុមារដែលដឹងភារកិច្ច នឹងធំឡើងក្នុងគ្រប់វិស័យ</span><strong><span style="color: #00826a;"><br />
</span></strong></h4>
<p>ពេលកុមារចូលរៀននៅសាលា នឹងមានការងារផ្ទះដែលគ្រូបានផ្ដល់ ដោយមានគោលបំណងបណ្តុះបណ្តាលជំនាញ ការទទួលខុសត្រូវ ការគ្រប់គ្រងពេលវេលា និងការត្រួតពិនិត្យអ្វីដែលបានរៀន។ នៅបច្ចុប្បន្ន ជាពិសេសបើមានការសិក្សាអនឡាញ កុមារនឹងទទួលបានការងារផ្ទះច្រើនជាងមុន ដែលអាចបង្កើតសំពាធដល់កុមារ និងឪពុកម្តាយ។ វេជ្ជបណ្ឌិតមានការផ្តល់អនុសាសន៍ដើម្បីកាត់បន្ថយសំពាធនេះ ដោយឲ្យឪពុកម្តាយយកគោលការណ៍ថា “កុំចាប់យកការងាររបស់អ្នកដទៃ” ដោយគិតដូចខាងក្រោម</p>
<ol>
<li>ការងារផ្ទះ គឺ <strong><span style="color: #00826a;">“ការងាររបស់កូន”</span></strong> មិនមែនការងាររបស់ឪពុកម្តាយទេ។ កូនត្រូវធ្វើ ដើម្បីត្រួតពិនិត្យ បណ្តុះបណ្តាលការទទួលខុសត្រូវ អត់ធ្មត់ពេលជួបការងារលំបាក និងបណ្តុះបណ្តាលការដោះស្រាយបញ្ហា។ ការមិនអាចធ្វើបាន ឬមិនយល់គឺសំខាន់ជាងការធ្វើត្រឹមត្រូវឬខុស។</li>
<li>មិនមានការងារណាមួយដែលពេញលេញទេ គឺមិនចាំបាច់ត្រួតពិនិត្យការងារផ្ទះកូនថាត្រឹមត្រូវឬខុស ព្រោះវាជាការងាររបស់គ្រូ។ ប្រសិនបើយើងជួយកែការងារផ្ទះឲ្យកូន រហូតឲ្យកូនធ្វើបានត្រឹមត្រូវទាំងអស់ គ្រូនឹងមិនដឹងថាកូនមិនអាចធ្វើបានចំណុចណា ឬមិនយល់ចំណុចណាទេ។</li>
<li>ការងារ ឬភារកិច្ចរបស់ឪពុកម្តាយមានពីរប្រភេទ
<ul>
<li>ជួយត្រួតពិនិត្យថាកូនបានធ្វើការងារផ្ទះដែលបានផ្ដល់ឲ្យរួចហើយឬអត់ និង</li>
<li>បណ្តុះបណ្តាលជំនាញផ្សេងៗឲ្យកូនមាន មុនពេលទៅសាលា និងពេលកំពុងសិក្សា គឺអាចជួយខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ មានភាពអត់ធ្មត់ ខិតខំប្រឹងប្រែង ទទួលខុសត្រូវ មានការយកចិត្តទុកដាក់ ការដោះស្រាយបញ្ហា និងការសម្រាកពេលមានសំពាធ។ នេះជារឿងដែលឪពុកម្តាយមិនគួរមើលរំលងក្នុងការបង្កើតសមត្ថភាពឲ្យកូន ដើម្បីឲ្យកូនអាចសិក្សាបានដោយសុភមង្គល។</li>
</ul>
</li>
</ol>
<p>សូមបន្ថែមពីរឿងការបង្រៀនសំណួរប្រឡងឲ្យកូន វេជ្ជបណ្ឌិតក៏បានជួបគ្រួសារជាច្រើនដែលជួយកូន ហើយចង់ឲ្យយកគោលការណ៍ដូចគ្នា គឺ <span style="color: #00826a;"><strong>“មិនមែនការងាររបស់យើង”</strong></span> និង <strong><span style="color: #00826a;">“ការប្រឡងមិនមែនជារឿងសំខាន់ណាស់”</span></strong>។ ការប្រឡងគឺជាការវាយតម្លៃថាកូនអាចរៀន និងយល់ដឹងបានប៉ុណ្ណា និងអាចប្រើប្រាស់បានប៉ុណ្ណា។ ប្រសិនបើយើងចាប់យកការងាររបស់កូន កូននឹងខ្វះឱកាសក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលការគិតវិភាគ ការរៀបចំកាលវិភាគផ្ទាល់ខ្លួន ការធ្វើផែនការ និងការសង្ខេបអ្វីដែលសំខាន់ក្នុងការសិក្សា ដែលជាជំនាញដែលអាចប្រើប្រាស់ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីបំបែកថាអ្វីសំខាន់ មិនសំខាន់ និងរៀបចំអាទិភាពបាន។</p>
<p>&nbsp;</p>
<p>ពេលឪពុកម្តាយផ្តោតលើលទ្ធផលប្រឡងរបស់កូនច្រើន កូននឹងមានសំពាធ និងនឹងមើលតែលទ្ធផល ជាងមើលថាកន្លងមកគាត់មានចិត្តស្មោះត្រង់ និងខិតខំប៉ុណ្ណា។ វាជារឿងសំខាន់ជាងលទ្ធផលប្រឡង។ ចង់ឲ្យឪពុកម្តាយពិចារណាថា តើយើងនៅតែចាំលទ្ធផលប្រឡងរបស់យើងនៅពេលក្មេងទេ? ហើយឥឡូវនេះវាមិនសំខាន់ទេថាតើយើងបានពិន្ទុប៉ុន្មាននៅពេលនោះ មែនទេ?</p>
<div align="right"></div>
<div align="right"></div>
<div align="right"></div>
<div align="right"><span style="color: #00826a;"><strong>ពេទ្យស្រី ធិរពន់ តាំងជិតធីពន</strong></span><br />
វេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកចិត្តវិទ្យាកុមារ និងយុវវ័យ<br />
មជ្ឈមណ្ឌលសុខភាពកុមារ និងយុវវ័យ<br />
មន្ទីរពេទ្យភយ៉ាថៃ 3</div>


ប៉ីរ៉ាមីដនៃសុភមង្គលមានមូលដ្ឋានសំខាន់គឺសេចក្តីស្រឡាញ់ សុវត្ថិភាព និងភាពរីករាយ។ នៅពេលកុមារមានរឿងទាំងនេះ នោះវានឹងធ្វើឱ្យពួកគេមានសុខភាព និងខួរក្បាលរឹងមាំ មានអារម្មណ៍ចាប់យកបានសម្រាប់ការរៀន និងការបណ្តុះបណ្តាល។

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ

ដោយសារតែសុភមង្គលរបស់កូន គឺជាសុភមង្គលរបស់ឪពុកម្តាយ

Tel

Email

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ