โรคกระดูกพรุน ป้องกันกระดูกหักได้ถ้าแก้ไข้ที่สาเหตุ

<p><span style="color: #00826a;"><strong>ជំងឺឆ្អឹងបាក់ (Osteoporosis)</strong></span> គឺជាស្ថានភាពដែលភាពរឹងមាំនៃឆ្អឹងក្នុងរាងកាយកាត់បន្ថយចុះ ដែលបណ្តាលមកពី <span style="color: #00826e;"><strong>ភាពសម្បូរបែបនៃឆ្អឹង (Bone density)</strong></span> និង <span style="color: #00826e;"><strong>គុណភាពនៃឆ្អឹង (Bone quality)</strong></span> ដែលកាត់បន្ថយតាមអាយុ និងហេតុផលផ្សេងៗរួមគ្នា ដែលនឹងបណ្តាលឲ្យមានហានិភ័យឆ្អឹងបាក់បានងាយស្រួលជាងមុន</p>
<p>ពីការស្ទង់មតិរបស់សមាគមឆ្អឹងបាក់អន្តរជាតិ បានរកឃើញថា មានអ្នកជំងឺឆ្អឹងបាក់ពីជំងឺឆ្អឹងបាក់លើស 9 លាននាក់ក្នុងមួយឆ្នាំ ដោយ <span style="color: #00826e;"><strong>‘អាយុ越កាន់តែចាស់越មានហានិភ័យឆ្អឹងបាក់បានងាយ’</strong></span> ដែលភាគច្រើននឹងចាប់ផ្តើមឃើញនៅអ្នកដែលមានអាយុ 50 ឆ្នាំឡើងទៅ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ស្ត្រីមានហានិភ័យច្រើនជាងបុរស ហើយមានតែ 1 ក្នុង 3 នៃអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះដែលមកពិនិត្យជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតបន្ទាប់ពីឆ្អឹងបាក់ថ្មីៗ ដែលធ្វើឲ្យការព្យាបាលយឺតយ៉ាវ ហើយបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាបន្ថែមជាច្រើន</p>
<h2><span style="color: #00826e;"><span style="color: #00826a;">មូលហេតុនៃជំងឺឆ្អឹងបាក់</span><strong><br />
</strong></span></h2>
<p>មូលហេតុបណ្តាលមកពីដំណើរការជួសជុលឬកែប្រែឆ្អឹង (Bone remodelling) ដែលខូចសមតុល្យ ដែលធ្វើឲ្យការបំផ្លាញឆ្អឹង (Bone resorption) មានច្រើនជាងការបង្កើតឆ្អឹង (Bone formation) ឬអាចបណ្តាលមកពីការប្រមូលសារធាតុរ៉ែក្នុងឆ្អឹង (mineralization) ដែលមិនធម្មតា ដែលធ្វើឲ្យរចនាសម្ព័ន្ធឆ្អឹងមិនរឹងមាំ ហើយបណ្តាលឲ្យឆ្អឹងបាក់។ មានការសង្កេតឃើញថាហេតុផលដែលមានឥទ្ធិពលលើដំណើរការនេះរួមមាន អាយុ, ហូមូន និងការប្រើថ្នាំខ្លះៗ ដូចជា ស្ទេរ៉ូអ៊ីដ</p>
<h2><span style="color: #00826e;"><span style="color: #00826a;">រោគសញ្ញានៃជំងឺឆ្អឹងបាក់</span><strong><br />
</strong></span></h2>
<p>ភាគច្រើនអ្នកជំងឺមិនមានរោគសញ្ញា ទោះបីជាត្រូវបានរកឃើញឆ្អឹងបាក់ ឬឆ្អឹងបានបាក់រួចហើយ ក៏ដោយ ដែលធ្វើឲ្យការធ្វើវិនិច្ឆ័យយឺតនៅក្នុងជំងឺដំបូង។ រោគសញ្ញាដែលឃើញភាគច្រើនគឺជារូបរាងបន្ទាប់ពីឆ្អឹងបានបាក់រួចហើយ ដូចជា ឈឺខ្នងយូរអង្វែង កម្ពស់កាត់បន្ថយ ជាដើម ដែលភាគច្រើនជាឆ្អឹងបាក់ដែលកើតឡើងពីគ្រោះថ្នាក់មិនធ្ងន់ធ្ងរ (fragility fracture)</p>
<h2><span style="color: #00826e;"><span style="color: #00826a;">ការវិនិច្ឆ័យស្ថានភាពឆ្អឹងបាក់</span><strong><br />
</strong></span></h2>
<p>អាចធ្វើការវិនិច្ឆ័យបានភ្លាមៗ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមានស្ថានភាពឆ្អឹងខ្នងឬឆ្អឹងស្មា បាក់ដែលកើតឡើងពីគ្រោះថ្នាក់មិនធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគ្មានស្ថានភាពដូចបាននោះ នឹងប្រើវិធីសាស្រ្តពិនិត្យម៉ាសឆ្អឹងដោយឧបករណ៍វិភាគភាពសម្បូរបែបនៃឆ្អឹងដែលប្រើកាំរស្មីអិចខ្សែថ្មើរថយថយ (DXA Scan) ដែលមានកម្រិតកាំរស្មីតិច មិនចាំបាច់ចាក់សារធាតុបង្ហាញកាំរស្មី និងប្រើពេលវេលាពិនិត្យមិនយូរ។ នឹងពិនិត្យនៅទីតាំងឆ្អឹងខ្នង និងឆ្អឹងស្មា។ បន្ទាប់ពីពិនិត្យ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងពិចារណាពីតម្លៃ T-score ប្រសិនបើទាបជាង -2.5 នឹងបង្ហាញពីស្ថានភាពឆ្អឹងបាក់</p>
<p>ក្រៅពីការពិនិត្យម៉ាសឆ្អឹង ក៏ត្រូវវាយតម្លៃរកជំងឺរួមដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានស្ថានភាពឆ្អឹងបាក់ដូចជា ជំងឺថ្លើមជ្រលង, ជំងឺហូមូនប៉ារ៉ាថៃរ៉ូអ៊ីដខ្ពស់, ស្ថានភាពខ្វះវីតាមីន D, ជំងឺឆ្អឹងសន្លាក់ឈឺដូចជា ជំងឺឆ្អឹងសន្លាក់ឈឺរ៉ូម៉ាទូអ៊ីដ។ ក្នុងករណីនីមួយៗនឹងមានការព្យាបាលខុសគ្នាតាមជំងឺនីមួយៗ</p>
<h2><span style="color: #00826e;"><span style="color: #00826a;">ការព្យាបាលស្ថានភាពឆ្អឹងបាក់</span><strong><br />
</strong></span></h2>
<p>ការព្យាបាលមាន 2 វិធីសាស្រ្តសំខាន់ គឺ</p>
<p><span style="color: #00826a;"><strong>ការព្យាបាលដោយមិនប្រើថ្នាំ រួមមាន</strong></span></p>
<ul>
<li aria-level="1">ការទទួលទានកាល់ស្យូម និងវីតាមីន D ក្នុងបរិមាណសមរម្យ</li>
<li aria-level="1">ការទទួលទានអាហារប្រកបដោយ 5 ក្រុមអាហារ ដោយផ្តោតលើការទទួលបានប្រូតេអ៊ីនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ថ្ងៃ</li>
<li aria-level="1">ការហាត់ប្រាណជាប្រចាំ បញ្ឈប់បារី និងកាត់បន្ថយការផឹកស្រា</li>
<li aria-level="1">ការវាយតម្លៃហានិភ័យនៃការធ្លាក់ និងផ្តល់ការការពារដោយសមរម្យ</li>
</ul>
<h2><span style="color: #00826e;"><span style="color: #00826a;">ការព្យាបាលដោយប្រើថ្នាំ មានដំណាក់កាលដូចខាងក្រោម</span><strong><br />
</strong></span></h2>
<p>វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងវាយតម្លៃហានិភ័យនៃការឆ្អឹងបាក់ពីស្ថានភាពឆ្អឹងបាក់ ដើម្បីជ្រើសរើសថ្នាំដែលសមរម្យ។ ថ្នាំដែលប្រើមានទាំងប្រភេទថ្នាំបរិច្ឆេទដូចជា ក្រុមថ្នាំ Bisphosphonate ឬថ្នាំចាក់ដូចជា Denosumab, Teriparatide ជាដើម ដែលត្រូវមានការវាយតម្លៃអ្នកជំងឺមុនប្រើថ្នាំ ដូចជា តម្លៃសកម្មភាពថ្លើមជ្រលង កម្រិតកាល់ស្យូម វីតាមីន D ការវាយតម្លៃសុខភាពមាត់ ដើម្បីកាត់បន្ថយបញ្ហាបន្ថែមពីថ្នាំ។ បន្ទាប់ពីទទួលថ្នាំ នឹងមានការត្រួតពិនិត្យតម្លៃម៉ាសឆ្អឹងឡើងវិញរៀងរាល់ 1-2 ឆ្នាំ ដើម្បីតាមដានលទ្ធផលការព្យាបាល</p>
<h2><span style="color: #00826e;"><span style="color: #00826a;">នរណាខ្លះ ដែលគួរតែពិនិត្យស្ថានភាពឆ្អឹងបាក់?</span><strong><br />
</strong></span></h2>
<p>ដោយសារតែស្ថានភាពឆ្អឹងបាក់អាចមិនមានរោគសញ្ញាណាមួយ និងអាចកើតឡើងទោះបីជាគ្រោះថ្នាក់មិនធ្ងន់ធ្ងរដែលអាចនាំឲ្យមានភាពពិការឬបាក់បែកថ្នាក់ធ្ងន់បាន។ ដូច្នេះ ការត្រួតពិនិត្យស្ក្រីនស្ថានភាពឆ្អឹងបាក់ពីដំបូងនឹងជួយការពារបញ្ហាបន្ថែមទាំងនេះបាន។ អ្នកដែលគួរតែធ្វើការពិនិត្យម៉ាសឆ្អឹងរួមមាន</p>
<ul>
<li aria-level="1">ស្ត្រីវ័យបន្ទាប់ពីបញ្ចប់រដូវកាលមានរដូវស្រាល</li>
<li aria-level="1">មនុស្សចាស់</li>
<li aria-level="1">អ្នកដែលមានប្រវត្តិឆ្អឹងបាក់ដោយគ្រោះថ្នាក់មិនធ្ងន់ធ្ងរ</li>
<li aria-level="1">អ្នកដែលមានប្រវត្តិគ្រួសារជាជំងឺឆ្អឹងបាក់</li>
<li aria-level="1">អ្នកដែលបានប្រើថ្នាំស្ទេរ៉ូអ៊ីដ</li>
<li aria-level="1">អ្នកដែលមានកម្ពស់កាត់បន្ថយ</li>
<li aria-level="1">អ្នកដែលមានរោគសញ្ញាឈឺខ្នងយូរអង្វែងដែលមិនដឹងមូលហេតុ</li>
<li aria-level="1">អ្នកដែលមានហានិភ័យផ្សេងៗ ឬមានរោគសញ្ញាដែលពាក់ព័ន្ធ</li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
<div style="text-align: right;"><span style="color: #00826a;"><strong>វេជ្ជបណ្ឌិត ផលយុទ្ធ ធស្សនัทធពង្ស</strong></span></div>
<div>
<div style="text-align: right;">វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសជំងឺសន្លាក់ និងរ៉ូម៉ាទូស៊ីស</div>
<div style="text-align: right;">មជ្ឈមណ្ឌលសាច់ដុំ ឆ្អឹង និងសន្លាក់ មន្ទីរពេទ្យភយ៉ាថៃ 1</div>
</div>


អ្នកជំងឺឆ្អឹងបាក់ភាគច្រើនមិនមានរោគសញ្ញា ដូច្នេះចាប់ផ្តើមមកពិនិត្យ និងព្យាបាលយឺត។ ការព្យាបាលមានទាំងការកែប្រែអាកប្បកិរិយា ការជ្រើសរើសប្រភេទអាហារ ការប្រើថ្នាំបញ្ចូលមាត់ ឬថ្នាំបញ្ចូលសរសៃ ដែលវេជ្ជបណ្ឌិតនឹងជាអ្នកវាយតម្លៃ និងរៀបចំផែនការព្យាបាលតាមកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរ នៃជំងឺ។

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ

ជំងឺឆ្អឹងបាក់ បង្ការការបាក់ឆ្អឹងបានប្រសិនបើដោះស្រាយពីមូលហេតុ

Tel

Email

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ