Food poisoning is not as simple as you think

<p>ការមិនស្រួលពោះអាហារជា​ជំងឺវេជ្ជសាស្ត្រដែលមានលក្ខណៈដោយរោគសញ្ញាដូចជាការមានអារម្មណ៍ចង់វៀល, ការលើកពោះ និងការលើកទឹកនោម។ វាកើតឡើងដោយសារការបរិភោគអាហារដែលមានមេរោគគ្រោះថ្នាក់ ដូចជាបាក់តេរី, វីរុស ឬបារីសត្វព្រៃ។ Norovirus គឺជាមូលហេតុទូទៅនៃការមិនស្រួលពោះអាហារ រួមជាមួយបាក់តេរីដូចជា Salmonella និង E. coli។ បារីសត្វព្រៃខ្លះៗ ដូចជាពស់ពោះក៏អាចបណ្តាលឲ្យមានការមិនស្រួលពោះអាហារបាន ជាពិសេសនៅក្នុងប្រទេសខ្លះៗ។</p>
<h2><span style="color: #00826a;">តើមេរោគប៉ះពាល់អាហារយ៉ាងដូចម្តេច?</span></h2>
<p>មេរោគអាចប៉ះពាល់អាហារតាមផ្លូវផ្សេងៗ:</p>
<ul>
<li>មនុស្សដែលឈឺអាចផ្ទេរមេរោគរបស់ពួកគេទៅអាហារដែលពួកគេដោះស្រាយ ប្រសិនបើពួកគេមិនអនុវត្តអនាម័យដៃត្រឹមត្រូវ។</li>
<li>មេរោគអាចរស់នៅក្នុងឬលើអាហារ។ ការលាងអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ ឬការចម្អិនអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់អាចបណ្តាលឲ្យមានការផ្ទេរមេរោគទៅមនុស្ស។</li>
<li>ការប៉ះពាល់ឆ្លងកាត់អាចកើតឡើងពេលដែលមេរោគពីអាហារមួយផ្ទេរទៅអាហារផ្សេងទៀតក្នុងពេលរៀបចំអាហារដោយប្រើក្តារកាត់ឬកាំបិតដូចគ្នា។</li>
</ul>
<h2><span style="color: #00826a;">តើរោគសញ្ញារបស់ការមិនស្រួលពោះអាហារមានអ្វីខ្លះ?</span></h2>
<p>រោគសញ្ញារបស់ការមិនស្រួលពោះអាហារអាចបង្ហាញភ្លាមៗបន្ទាប់ពីបរិភោគអាហារដែលមានមេរោគ ឬអាចបង្ហាញនៅពេលប៉ុន្មានថ្ងៃ ឬសប្តាហ៍ក្រោយ។ រោគសញ្ញាទូទៅរួមមាន:</p>
<ul>
<li>អារម្មណ៍ចង់វៀល ឬលើកពោះ</li>
<li>ឈឺពោះ</li>
<li>ទឹកនោមរាវ ឬមានឈាមក្នុងទឹកនោម</li>
<li>កម្ដៅខ្លួន</li>
<li>នៅក្នុងករណីខ្លះ មនុស្សអាចមានរោគសញ្ញាបន្ថែមទាក់ទងនឹងប្រព័ន្ធប្រសាទ ដូចជាមើលមិនច្បាស់ ឬមានអារម្មណ៍វៀលក្បាល ទោះបីជារឿងទាំងនេះមានកម្រិតតិចជាង។</li>
</ul>
<h2><span style="color: #00826a;">តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះដើម្បីមានអារម្មណ៍ល្អឡើងដោយខ្លួនឯង?</span></h2>
<p>បាទ/ចាស មានវិធានការថែទាំខ្លួនដែលអ្នកអាចអនុវត្តដើម្បីបន្ថយរោគសញ្ញារបស់អ្នក:</p>
<ul>
<li>ធានាថាអ្នកផឹកទឹកគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទប់ស្កាត់ការខ្វះទឹក ដែលកើតឡើងពេលរាងកាយបាត់បង់ទឹកច្រើនពេក។</li>
<li>បរិភោគអាហារតិចៗដែលមានខ្លាញ់តិច។</li>
<li>សម្រាកគ្រប់គ្រាន់ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់។</li>
</ul>
<h2><span style="color: #00826a;">តើខ្ញុំគួរទៅពេទ្យទេ?</span></h2>
<p>សូមពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត ប្រសិនបើ:</p>
<ul>
<li>អ្នកមានការលើកទឹកនោមរាវលើសប្រាំមួយដងក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោង។</li>
<li>អ្នកឃើញឈាមក្នុងការលើកពោះ ឬទឹកនោម។</li>
<li>កម្ដៅខ្លួនរបស់អ្នកលើស ១០១.៣°F (៣៨.៥°C) ហើយបន្តរយៈពេលលើសមួយថ្ងៃ។</li>
<li>អ្នកមានឈឺពោះខ្លាំង។</li>
<li>អ្នកមានអាយុ ៧០ ឆ្នាំ ឬចាស់ជាង។</li>
</ul>
<p>រោគសញ្ញាខ្វះទឹកមានដូចជា ទឹកនោមរាវច្រើន, អារម្មណ៍ធុញទ្រាន់ខ្លាំង, ការស្រេក, មាត់ឬភ្នែកស្ងួត, ការរឹងប៉ឹងសាច់ដុំ, វៀលក្បាល, ភាពច្របូកច្របល់, ទឹកនោមពណ៌លឿងខ្មៅ ឬមិនមានការលើកទឹកនោមលើសប្រាំម៉ោង។</p>
<ul>
<li>វាមានសារៈសំខាន់ជាពិសេសសម្រាប់កុមារតូច និងមនុស្សចាស់ដែលមានរោគសញ្ញា ដើម្បីស្វែងរកការព្យាបាលវេជ្ជសាស្ត្រយ៉ាងឆាប់រហ័ស ព្រោះពួកគេមានភាពងាយរងគ្រោះចំពោះការខ្វះទឹក។</li>
</ul>
<h2><span style="color: #00826a;">តើខ្ញុំត្រូវធ្វើតេស្តទេ?</span></h2>
<p>បើទោះបីជាមនុស្សជាច្រើនមិនចាំបាច់ធ្វើតេស្ត ក៏វេជ្ជបណ្ឌិតរបស់អ្នកអាចធ្វើតេស្តដើម្បីវាយតម្លៃស្ថានភាពខ្វះទឹករបស់អ្នក ឬកំណត់មេរោគជាក់លាក់ដែលបណ្តាលឲ្យមានការមិនស្រួលពោះអាហារ។ តេស្តទាំងនេះអាចរួមមានការធ្វើតេស្តឈាម និងវិភាគគំរូទឹកនោម។</p>
<h2><span style="color: #00826a;">តើការព្យាបាលការមិនស្រួលពោះអាហារជាដូចម្តេច?</span></h2>
<p>នៅក្នុងករណីជាច្រើន រោគសញ្ញារបស់ការមិនស្រួលពោះអាហារនឹងធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងដោយខ្លួនឯងដោយគ្មានការព្យាបាល។ ទោះយ៉ាងណា អាស្រ័យលើភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃស្ថានភាពរបស់អ្នក វេជ្ជបណ្ឌិតអាចផ្តល់អនុសាសន៍៖</p>
<ul>
<li>រាវបញ្ចូលតាមសរសៃ (IV): មនុស្សដែលមានអាការៈទឹកនោមរាវ ឬលើកពោះយ៉ាងខ្លាំងអាចត្រូវការរាវ IV ដើម្បីព្យាបាល ឬទប់ស្កាត់ការខ្វះទឹក។</li>
<li>ថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរី: ថ្នាំទាំងនេះមានប្រសិទ្ធភាពប្រឆាំងនឹងការឆ្លងមេរោគបាក់តេរី។ ទោះយ៉ាងណា ករណីភាគច្រើននៃការមិនស្រួលពោះអាហារមិនត្រូវការថ្នាំប្រឆាំងបាក់តេរី លុះត្រាតែអ្នកមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរជាមួយកម្ដៅខ្លួនបន្ត និងទឹកនោមមានឈាម។</li>
</ul>
<p>មនុស្សខ្លះអាចរកឃើញការសម្រាកជាមួយថ្នាំប្រឆាំងទឹកនោមរាវដែលអាចទិញបានដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជា ដូចជា loperamide (Diamode, Imodium), diphenoxylate-atropine (Lomotil), ឬ bismuth subsalicylate (Pepto-Bismol, Kaopectate)។ វាមានសារៈសំខាន់ក្នុងការជៀសវាងការប្រើ loperamide ឬ diphenoxylate-atropine ប្រសិនបើអ្នកមានកម្ដៅខ្លួន ឬឈាមក្នុងទឹកនោម។ ការប្រើប្រាស់ loperamide ច្រើនពេកបានភ្ជាប់ជាមួយបញ្ហាបេះដូងធ្ងន់ធ្ងរនៅមនុស្សខ្លះ។ ប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺមុន ឬកំពុងប្រើថ្នាំផ្សេងទៀត គួរពិគ្រោះជាមួយអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាពមុនប្រើ loperamide ឬថ្នាំដូចគ្នា។ កុមារមិនគួរប្រើថ្នាំប្រឆាំងទឹកនោមរាវដោយគ្មានការណែនាំវេជ្ជបណ្ឌិត។</p>
<h2><span style="color: #00826a;">តើអាចទប់ស្កាត់ការមិនស្រួលពោះអាហារបានទេ?</span></h2>
<p>អ្នកអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការមិនស្រួលពោះអាហារ និងទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃមេរោគដោយអនុវត្តវិធានការទាំងនេះ៖</p>
<ul>
<li>លាងដៃឲ្យស្អាតបន្ទាប់ពីប្ដូរខោទឹកនោម, ប្រើបង្គន់, ក្រញូងច្រមុះ, ប៉ះសត្វ ឬដកសំរាម។</li>
<li>ស្នាក់នៅផ្ទះពីការងារ ឬសាលារៀនរហូតដល់អ្នកមានអារម្មណ៍ល្អឡើង ប្រសិនបើអ្នកឈឺ។</li>
<li>អនុវត្តសុវត្ថិភាពអាហារ រួមមានការជៀសវាងទឹកដោះគោមិនបានប៉ាស្ទ័រីសេ, លាងផ្លែឈើ និងបន្លែ មុនបរិភោគ, រក្សាទុកទូរទឹកកកក្រោម ៤០°F (៤.៤°C) និងទូរទឹកកកក្រោម ០°F (-១៨°C), ចម្អិនសាច់ និងសមុទ្រឲ្យសព្វ, និងលាងដៃ កាំបិត និងក្តារកាត់បន្ទាប់ពីប៉ះអាហារដុំឆ្អឹង។</li>
</ul>
<p>ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងមនុស្សដែលមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំខ្សោយគួរតែប្រើវិធានការបន្ថែមដើម្បីទប់ស្កាត់ការមិនស្រួលពោះអាហារ។ ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតក្នុងក្រុមនេះ គួរពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត ឬគ្រូពេទ្យសម្រាប់ការណែនាំជាក់លាក់អំពីការទប់ស្កាត់ការមិនស្រួលពោះអាហារ។</p>


មេរោគប៉ះពាល់អាហារយ៉ាងដូចម្តេច?

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ

អាហារបំពុលមិនសាមញ្ញដូចដែលអ្នកគិតទេ។

Tel

Email

សេវាកម្ម

អត្ថបទ

អំពីពួកយើង

សាខាមន្ទីរពេទ្យ